Yeşil Gübre: ısırgan Otu Dahil çimlerden Organik üst Pansuman Nasıl Hazırlanır, Doğru şekilde Kullanın, Incelemeler

2024 Yazar: Bailey Albertson | [email protected]. Son düzenleme: 2023-12-17 13:06

Yeşil ot gübre: artıları ve eksileri, tarifler, kullanımlar

Ziraatbilimciler yeşil gübreye yeşil gübre diyorlar ve bahçıvanlar herhangi bir bitkinin bu şekilde infüzyonunu adlandırdı, ancak ısırgan otunu özel olarak tercih ediyorlar. Böyle bir gübre yapmak kolaydır, çifte fayda sağlar: hem yabani otlar ayıklanır hem de mahsuller beslenir. Ama bu üst giyinme o kadar güzel mi? Her zaman her şeyi dölleyebilir mi?

İçerik

• 1 Yeşil gübre nedir ve hangi bitkiler için uygundur
• 2 Ne zaman ve nasıl beslenmeli

• 3 Yeşil gübre nasıl hazırlanır ve seyreltilir

  3.1 Video: yabani otlardan gübre nasıl yapılır

Yeşil gübre nedir ve hangi bitkiler için uygundur

Yeşil gübre, yabani ot, yeşil gübre, ısırgan otu, çimin fermente edilmiş bir infüzyonudur. İsteğe bağlı oranlardaki herhangi bir hammadde veya karışım suyla dökülür ve birkaç gün saklanır. Herhangi bir çim bıçağının yüzeyinde yaşayan yabani maya, fermantasyon, fermantasyon sürecini başlatır.

Maya, saman basili ve yerde ve yüzeyinde yaşayan diğer bakteri ve mantarlar da çalışmaya dahil edilir. Bitki artıklarıyla beslenirler, sonuç olarak amino asitler, fosfor bileşikleri, potasyum, nitrojen hammaddeden suya geçer; karmaşık öğeler basit olanlara ayrılır.

Yeşil gübrenin artıları:

• Tamamen bedava.
• Çevre dostu ve doğal kabul edilir.
• Bitkiler için ulaşılabilir bir formdadır, kökler tarafından hemen emilir ve besler. Etki (aktif büyüme) maksimum 5-7 gün sonra fark edilir.
• Havuç, soğan, lahana sinekleri, beyaz sinek kelebekleri, kepçe vb. Kokusuyla birçok zararlıyı yanıltmaktadır.
• Patojenik mantarlar için zararlı olan bir alkali reaksiyona sahiptir.

Eksiler:

1. Fermantasyon süreci kendiliğinden gerçekleşir. Besinlerin kesin bileşimi ve oranı bilinmemektedir. Bir bitki karışımı değil, sadece ısırgan kullansanız bile, farklı pişirme koşulları nedeniyle bileşim yine de kararsız olacaktır: dışarısı sıcak veya soğuktur.
2. Yararlı bakterilere ek olarak, infüzyon bitkiler için ve mikroplar için tehlikeli olan mantarlar da içerebilir.
3. İğrenç bir koku en büyük kötülük değildir, ama hemen hissedilir. İnfüzyonla çalışmak son derece rahatsız edici olacak ve sonra giysilerinizi yıkamanız ve duşa gitmeniz gerekecek.

Yeşil gübre, asitli toprakları tercih edenler dışında çoğu ürün için uygun olan toprağı alkalileştirir. Örneğin yaban mersini için organik madde eklemek kesinlikle yasaktır, aynısı iğne yapraklılar için de geçerlidir, asidik toprağı severler: meşe, akasya, akçaağaç, kartopu, ortancalar, vb. Belirli bir bitkiyi gübrelemeden önce, pansuman konusundaki tercihlerini inceleyin.

Ne zaman ve nasıl beslenir

Yeşil gübre ile üst pansuman, gübre, kompost veya humus girişine eşdeğerdir, esas olarak azot içerir. Bu element, bitkinin yeşil kısımlarını (tepeler, yapraklar, sürgünler) oluşturmak için erken büyüme mevsiminde gereklidir. Çiçeklenme ve meyve verme dönemlerinde, potasyum ve fosfor ağırlıklı başka gübrelere ihtiyaç vardır.

Dozajlara gelince, infüzyon hızı temiz su ile sulama ile aynı olmalıdır. Ama ıslak zeminde getirildi.

1. Toprak kuru ise, su, böylece besleme köklerinin bulunduğu toprak tabakasının tamamı ıslanır. Hemen hemen tüm bitkilerde, küçük emme köklerinin büyük kısmı üst 30 cm'de bulunur. Ağaçlar ve çalılar için, taç çevresi boyunca böyle bir derinlikte halka hendekleri açmanız ve bunların boyunca siper almanız gerekecektir.
2. Üst pansumanı, temiz suyla normal sulama için olduğu gibi aynı miktarda uygulayın. Örneğin, 2-3 yapraklı bir salatalık fidanı için 0,2–0,5 litre, yetişkin bir çilek çalısı için 1,5–2 litre ve bir ağacın altındaki bir hendekte metre başına bir kova yeterlidir.
3. Yatakları besledikten sonra, gübrenin köklere gitmesi ve yüzeyde kalmaması için hafifçe tekrar temiz su dökün. Ağaçların ve çalıların etrafındaki olukları gömün.

Uygulama sıklığı:

• Fideler, salatalıklar, kök bitkileri, çiçeklenmeden önce lahana, yumruların doldurulmasının başlangıcı, lahana başları - her 7-10 günde bir.
• Çalıların, ağaçların, çileklerin altında - aktif bir yeşillik büyümesi olduğunda çiçeklenmeden önce bir kez.
• Dereotu, soğan, maydanoz, kuzukulağı, yaprak büyümesinin başlangıcında ve her tam kesimden sonra salatalarla. Yeşillik toplama dönemlerinde hoş olmayan kokulu bir gübre ile sulamamalısınız.

Kök ve yaprak beslemesini değiştirebilirsiniz.

Yeşil gübre nasıl hazırlanır ve seyreltilir

Yeşil gübre hazırlama adımları:

1. Plastik bir kabı (demirden yapılmamış) biçilmiş, yabani ot otları veya sadece ısırgan otlarıyla, tercihen doğranmış, kökleri ve toprak yığınlarıyla, ancak kaba sapları olmadan doldurun. Çim ekleyebilirsiniz. Tüm hammaddeler isteğe bağlı oranlarda konur. Hafifçe sıkıştırın, kütle kabı yaklaşık 3/4 oranında doldurmalıdır.

   

   Plastik kap yoksa, inşaat atıkları için büyük ve güçlü bir torba yardımcı olacaktır.

2. Yağmur suyu veya musluk suyuyla doldurun, tercihen güneşte ısıtın, ancak ağzına kadar değil, bulamacın fermente olacağını ve kabarcık oluşturacağını unutmayın.

3. Çimlerin yukarı doğru yüzmesini önlemek için, örneğin bir tuğla ile baskı yaparak aşağı bastırın. Gevşek bir kapakla örtün.

   

   Tuğlaları baskı olarak kullanabilirsiniz

4. Kabı açık havada veya bir serada saklayın. Tüm çimlerin eşit şekilde ayrışmasını sağlamak için her gün karıştırın.

   

   Gübreyi her gün karıştırın

5. Kütle bir fetid bulamacına dönüştüğünde, sapların yalnızca ayrı pürüzlü kısımları bozulmadan kalır, beslenmeye başlayabilirsiniz.

Video: yabani otlardan gübre nasıl yapılır

Bu bulamacı suyla ne oranda seyrelteceğinizi kimse kesin olarak söylemeyecektir. İnternet şu oranlar sunar: 1: 8, 1:10, 1:20 ve hatta bir bardak bir kovaya. Herkes kendisinin veya bir başkasının deneyimlerinden bahseder, çünkü yukarıda da belirtildiği gibi besin konsantrasyonu her bahçıvan için her zaman farklıdır. 10 litrelik bir sulama kabı için genellikle 2 litre infüzyon alıyorum, gerisi su. Aynı çözeltiyi yaprakların üzerine döküyorum. Kalınları çalıların ve kabakların altına koydum. Tek bir bitki zarar görmedi.

Bahçıvanlar, klasik tarifi kendi takdirlerine göre modernize eder, şunları ekler:

1. İnfüzyonu potasyum, fosfor ve mikro elementlerle zenginleştirmek için odun külü - 10 litrelik bir cam.
2. Daha hızlı ve daha aktif fermantasyon için fıçı başına bir somun çavdar ekmeği (200 l). Aynı amaçlar için, eski fermente reçel (varil başına 3 litreye kadar), preslenmiş maya (200 litre başına 100-300 g) ekleyin.
3. Kokuyu gidermek için kediotu kökleri.
4. Gübreyi kalsiyum ile zenginleştirmek için yumurta kabukları. Belirli bir miktar belirtilmedi.
5. Kanatlı kümesinden 200 litre su için birkaç kürek gübre veya yatak örtüsü.

Bütün bu tarifler yaklaşıktır, "gözle", bilim faydalarını kanıtlamadı. Bence bazı seçeneklerin avantajlardan çok dezavantajları var. Örneğin, bitkiler doğal mayaya sahipken neden yapay maya ekleyelim? Daha iyi köpürtmek için mi? Biyokimya derslerinden şeker, reçel, çilek, meyve, ekmeğin varlığında fermantasyonun alkollü olduğunu hatırlıyorum. Zehirli fusel yağlarının oluşumuna yol açar.

Yeşil gübre, yalnızca yabani otların veya ısırgan otunun doğal bir infüzyonudur. Bileşimi, bitki kümesine, oranlarına ve hava durumuna bağlı olarak değişir. Her durumda, üst pansuman, üst kısımların, yaprakların, genç sürgünlerin büyümesine neden olan daha fazla nitrojen içerecektir. Bu tür gübre, büyüme mevsiminin başlangıcında, çiçeklenme anından itibaren uygulanır, iyi seçilmiş bir potasyum, fosfor, azot ve eser element oranına sahip özel gübrelere geçmek gerekir.