Kel Kediler: Popüler ırklar, Açıklamaları Ve Fotoğrafları, Kedilere Nasıl Bakılacağı Ve Besleneceği, Sahip Incelemeleri

2024 Yazar: Bailey Albertson | [email protected]. Son düzenleme: 2024-01-17 22:44

Kel kedi ırkları veya bir hayvan neden yüne ihtiyaç duyar?

Tüysüz kedilerin alışılmadık görünümü birçokları için çok çekici görünüyor. Bununla birlikte, coşkulu incelemelerin korosunda, hayal kırıklığına uğramış ve keskin bir şekilde olumsuz olanları duyabilirsiniz. Kel bir kediye başlayan insanlar, hayvanın başlangıçta sahip olmadığı niteliklerin tezahürünü hayvandan beklerken, özellikleri için tamamen hazırlıksız hale gelirler. Bu tür ırkların nasıl yaratıldığı ve hayvan ve sahibi için yün eksikliğinin ne olduğu hakkında genel bilgi edinmek, evcil hayvanlarını sevemeyenleri kızarıklıktan kurtarabilir.

İçerik

• 1 Tüysüz kedi ırklarının ortaya çıkış tarihi

• 2 Tüysüz kedi cinsi

  • 2.1 Kanadalı Sphynx

    2.1.1 Video: Kanada Sphynx

  • 2.2 Don Sphynx

    • 2.2.1 Fotoğraf galerisi: Don Sphynxes seçimi
    • 2.2.2 Don Sphynxes görünümünün özellikleri
  • 2.3 Petersburg Sfenksi (Peterbald)

  • 2.4 Kohona (Hawai Kılsız)

    2.4.1 Fotoğraf Galerisi: Hawaiian Hairless Cat

  • 2.5 Ukrayna levkoy

    2.5.1 Video: Ukraynalı Levkoy

  • 2.6 Bambino

    2.6.1 Video: Bambino kedisi

  • 2.7 Elf

    • 2.7.1 Fotoğraf Galerisi: Tuhaf Elf Renkleri
    • 2.7.2 Video: Elf kedisi

  • 2.8 Dwelf

    • 2.8.1 Fotoğraf galerisi: üreme sakini
    • 2.8.2 Video: Dwelf kedisi

• 3 Evde kel kedi: bakım özellikleri

  • 3.1 Hipoalerjenik tüysüz kediler efsanesi

  • 3.2 Eksik yün için ödeme olarak termoregülasyonla ilgili sorunlar

    • 3.2.1 Soğuğa karşı koruma
    • 3.2.2 Güneşten korunma
    • 3.2.3 Terlemede artış
    • 3.2.4 Sürekli açlık

  • 3.3 Sağlık durumu ve en yaygın hastalıklar

    3.3.1 Tablo: Tüysüz kedilere ve atalarına özgü kalıtsal hastalıklar

• 4 Kel kediler: sahip yorumları

Tüysüz kedi ırklarının ortaya çıkış tarihi

Tüysüz kedilerin kökeni hakkındaki gizemli hikayeler defalarca anlatılır ve bir kaynaktan diğerine doğru dolaşır. Görünüşe göre kimse duyduklarının veya okuduklarının anlamını düşünmüyor bile. Cinsi, hayal gücünü heyecanlandıran bir antik çağın pusuyla sarma arzusunu anlamak kolaydır: Evinizde yaşayan yaratığın atalarının sıradan bir safkan kediden doğan garip canavarlar olmadığına inanmak çok daha keyifli -16. yüzyılda Avrupa'dan Güney Amerika'ya gelen Aztekler veya bilinmeyen bir Paraguay ırkının temsilcileri tarafından saygı gören soyu tükenmiş kutsal Meksika hayvanları ve - beni özellikle mutlu eden bir açıklama - daha sıcak bir iklimin etkisi altında saçlarını kaybetti.

Aztek tüysüz kedilerinin son iki temsilcisinin Hintli şef tarafından Avrupalı gezgine sunulduğunu söylüyorlar.

Aztek liderinin (tabii ki bu hikaye gerçekleşmiş olsaydı) saf Bay Shinik'le İngilizlere karşı Siyam kralı gibi alay ederek, doğuştan anormallikler taşıyan iki kediyi aşağıya kaydırdığını öne sürmek isterdim. şanssız Avrupalı. Tropiklerde sıcak bir kürk manto onlar için çok rahatsız edici olduğu için, kedilerin doğal seleksiyon sonucunda saçlarını kaybettikleri versiyon, bu hayvanların güneş yanığından ne kadar muzdarip olduğunu çok iyi bilen herhangi bir sfenks sahibini kesinlikle eğlendirecektir. Nedense, gece savanasında tüysüz hayvanlar için ne olması gerektiğini kimse duymadı, en azından Paraguay'da yaşayan kel pumalar ve jaguarlar hakkında.

Gerçekte tüysüz kedilerin tarihi romantik değildir. Bu tür hayvanlar bazen Fransa, Kanada, ABD, Avustralya ve muhtemelen Güney Amerika dahil olmak üzere dünyanın farklı yerlerinde bulunmuştur. Ancak herhangi bir özel cinsten değil, nedenleri henüz tam olarak anlaşılmayan kendiliğinden oluşan bir mutasyondan söz ediyoruz. "Tüysüz gen" herhangi bir cinsten bir hayvanın yavrularında görünebilir, örneğin 1938'de bu tür yavru kediler Paris'te bir Siyam kedisi tarafından ve 1966'da Ontario, Kanada'da melez bir kedi tarafından doğdu. Becerikli sahiplerinin yeni bir sıra dışı kel kedi cinsi üretmeye karar verdikleri ilk "gine domuzu" olmaya mahkum olan Pruno adlı bu Kanadalı kedicikti.

Güney Amerika puması çok sıcak iklimden saçlarını kaybetmedi

Kel kedi ırkları

Bugün dünyada sekiz cins tüysüz kedi vardır. Bunlardan dördünde, çıplak veya şartlı olarak çıplak deri tek ayırt edici özelliktir, geri kalanı ise saç yokluğunun "patlayıcı bir karışımı" ve bir veya hatta iki, diyelim ki sıra dışı özellikler. Uluslararası felinoloji kuruluşları resmi olarak sadece üç sfenks türünü tanıdı. Diğer tüysüz kediler deneysel ırklar olarak kabul edilir veya hiç tanınmaz.

Yeni bir cinsi kaydetmeyi reddetmek, "doğaüstü" yaratıkların çok iyi satış yapmasını engellemediğinden, kel kedi ırkları listesinin yakında genişleyeceğine inanmak için her türlü neden vardır.

Kanadalı sfenks

Kanadalı Sphynx, felinologlar tarafından tanınan ilk tüysüz kedi ırkıdır. Pruno'yu iyileştirmeye yönelik başarısız girişimlerden sonra, sahipleri kel kediye yakından baktılar ve şunu fark ettiler: yün yokluğunda belli bir çekicilik var. Sonra Pruno, kendi annesiyle çaprazlandı ve birkaç nesil sonra, en ünlü uluslararası felinoloji organizasyonlarından biri olan CFA tarafından coşkuyla tanınan yeni bir tüysüz kedi türü aldı. Ancak, felinologlar çok geçmeden aceleleri olduğunu anladılar. Tüysüz kediler zayıf ve çoğunlukla dayanılmaz yavrular doğurdu, bu nedenle Pruno'dan gelen cins uzun sürmedi ve ona atanan orijinal statü aceleyle geri çekildi.

Kanadalı Sphynx, tüysüz kedilerin ilk cinsidir.

Neyse ki, birkaç yıl sonra Amerika'da yaşayan başka bir kedinin çöpünde Epidermis adlı kara mizahı olmayan kel bir kedi yavrusu bulundu. Bu kez meraklılar seçime daha büyük bir sorumlulukla yaklaştı. Yakın ilişkili melezler nedeniyle cinsin zayıflamasını önlemek için, Epidermis ve ondan doğan tüysüz yavru kediler, aynı zamanda mutasyonun sonucu olan çok kısa dalgalı saçlı kediler olan Devon Rex ile çiftleşmeye başladı.

Devon Rex kanı ilavesi sayesinde, canlı bir tüysüz kedi yetiştirmek mümkün oldu

Deneylerin daha başarılı olduğu ortaya çıktı ve özenli çalışmalar sonucunda ortaya çıkan cinse Kanada Sphynx adı verildi. İlginç bir şekilde, kel kedilerle karşılaşma konusunda halihazırda üzücü bir deneyime sahip olan CFA, bu sefer sonuncusuna dayandı ve Kanada Sphynx'i diğer felinolojik organizasyonlardan çok daha sonra tanıdı.

Kanada Sphynx'in derisinde ne kadar fazla kıvrım varsa, hayvana o kadar değer verilir

Tüy eksikliğine ek olarak, Kanadalı Sphynx'in ayırt edici özelliği, sanki kedi cildini gereğinden fazla boyutta çekmiş gibi, vücudun her yerinde çok sayıda kıvrımın bulunmasıdır. Bu nitelik ne yazık ki yavaş yavaş dejenere oluyor ve Avrupa ve Amerika soylarının sfenksleri giderek daha fazla Devon Rex'e benziyor. Bu nedenle yetiştiriciler, sfenksleri orijinal görünümlerine döndürmeye ve Devon Rex kanının etkisinin üstesinden gelmeye çalışırken, üreme işinde yanlışlıkla keşfedilen kel kedileri kullanmaktan mutludurlar.

Video: Kanadalı Sphynx

Don Sphynx

Don Sphynx'in tarihi, birçok yönden Kanadalı akrabasına benzer, ancak genel olarak ırkların paralel ve birbirlerinden bağımsız olarak yaratıldığına inanılmaktadır. Bir keresinde eve dönen Rostov'dan basit bir öğretmen, çocukların talihsiz kediyle nasıl alay ettiğini gördü. Hayvanı holiganlardan uzaklaştıran kadın, hayvanın neredeyse hiç kılının olmadığını fark etti. Kediye acıdılar, eve götürdüler ve adını Barbara koydular. Bir süre sonra Varvara yavru kedileri getirdiğinde, her zamanki tüylere ek olarak, çöpte iki çıplak bebek vardı. O zaman hostes, ana-kedideki kıl olmamasının zor hayatıyla değil, yeni bir cins yaratarak düzeltilmesi gereken bazı doğuştan gelen özelliklerle bağlantılı olduğunu fark etti. Bu süreçte Varvara'dan tüysüz yavru kedilere ek olarak yerel kediler de katıldı - Rus mavisi, Sibirya,yanı sıra Avrupa stenografi.

Fotoğraf galerisi: Don Sphynxes seçimi

Avrupa Shorthair kedisi, Don Sphynx ırkının yaratılmasına katıldı

Tüysüz kedileri kıllı Sibiryalılarla geçerek tüysüzlüğü pekiştirmenin nasıl mümkün olduğu bir sır olarak kalıyor

Rus mavi kedisi Donchak'lara ekstra zarafet veriyor

Donskoy Sphynx - yerli seçilimin kel kedisi

Don Sphynxes'in görünümünün özellikleri

Bu cins görünüş olarak Kanadalı'dan biraz farklıdır, ancak fark sadece bir uzman tarafından fark edilebilir. Kanadalı Sphynxes sadece kel görünüyorsa, gerçekte ciltleri çok kısa "süet" yünle kaplıysa, Donchakların farklı yün türleri vardır:

• fırça - çok kısa ve sert kaplama;
• kadife - vücuttaki ince tüyler;
• sürü - görsel olarak neredeyse görünmez olan daha ince tüyler;
• yünün varlığı (tüysüzlük geni tezahür etmez);
• tamamen çıplak cilt.

İki çıplak Don Sphynxes birbirine örülemez

İkinci varyasyon en değerli olarak kabul edilir, bu tür kedilere hamuru veya kauçuk denir. Açıktır ki, tam tüysüzlük dayanılmaz bir mutasyondur: hamuru yavru kediler genellikle bebeklik döneminde ölürler. Ölüm nedeni olan uykuya sendromu (çocuklarda ani ölüm sendromu gibi bir şey) düşen sözde yavru kedi. Hayatta kalan bireyler, böyle bir çiftleşmenin yavruları mahkum olduğu için birbirine bağlanamaz.

Petersburg sfenksi (peterbald)

Peterbald olarak da adlandırılan Petersburg Sfenksi (İngiliz kelinden, yani "kel" den), Don'un değiştirilmiş bir varyasyonudur. Hayvanın daha dar bir ağzı ve oryantal bir kedinin kanının eklenmesinden dolayı çok zarif bir fiziği vardır. Donchakların yün örtülerinin çeşitleri hakkında söylenen her şey, Peterbald halkı için tamamen geçerlidir.

Petersburg Sfenksi, Don'dan indi

Cohona (Hawaii tüysüz)

Bu yaratığa acı çekmeden bakmak imkansız. Tamamen çok sayıda kıvrımla kaplı vücudunda saç tamamen yok, saç kökü bile yok. Kısacası, kohona tüm kel kediler arasında en kel olanıdır. Bu cins aynı zamanda Hawaiian Hairless veya Rubber olarak da adlandırılır. Hawaii'deki veteriner kliniklerinden birinde, ikisi tamamen kel olan beş yavru kedi ya atıldı ya da uyutuldu (yerel lehçede kohana kelimesi "çıplak" anlamına gelir). Kedilerin sağlıklı olduğundan emin olduktan sonra, klinik çalışanı "lastik" bir kız aldı ve ona Kleopatra adını verdi.

Kedi büyüdüğünde, Kanadalı bir Sphynx ile geçti. Yeni doğan yavru kedilerin daha yakından incelendiğinde, tüysüzlüklerinin sfenkslerden farklı olduğu görüldü. Kanada Sphynx'in gövdesi yün benzeri bir süet ile kaplıdır ve "hamuru" Donchaks ve Peterbalds'ın çok fazla kıvrımı yoktur. Genellikle çıplak sfenkslerde bulunan yavru kedilerin uykuya dalma sendromu, Hawaii kedilerini de kurtarmadı: Kleopatra ve Kanada Sfenksinin çiftleşmesinden doğan üç tüysüz yavru kediden biri (çöpte altı yavru kedi vardı - üçü olmadan saç ve üçü saçlı), doğumdan kısa bir süre sonra görünür nedenler olmadan öldü.

Bugün dünyada yaklaşık dört düzine Hawai kauçuk kedisi var. Hawaii, İngiltere ve ABD'de (California) onları yetiştirmek için kulübeler var, ancak Kleopatra'nın ilk çiftleştiği 2000'den beri Shar Pei kedileri pek popülerlik kazanmadı.

Resim Galerisi: Hawaii Tüysüz Kedi

Hawaiian Shorthair kedisinin saç kökleri bile yok

Kohona biraz korkutucu görünüyor

Kohana Hawaii'de çıplak demektir

Ukraynalı levkoy

1994 yılına gelindiğinde, felinoloji kuruluşları üç cins kel kediyi tanıdı - Kanadalı, Don ve St. Petersburg Sphynxes. Ancak egzotizm sevenler için bu yeterli değildi ve eksik yün daha "orijinal" bir şey eklemek istedi. Yani Ukraynalı Levkoy, sarkık kulaklı çıplak bir kedidir.

Ukraynalı Levkoy - tüysüz kıvrımlı kedi

Bu tür ilk hayvan, 2004 yılında Don Sphynx ve Scottish Fold kedisinin (Scottish Fold) çiftleşmesinden doğdu.

Levkoy'u almak için Ukraynalılar Don Sphynx'i İskoç kıvrımı ile geçti

Resmi tanıma eksikliğine rağmen, Ukraynalı Levkoy'un yetiştiriciliği bugün tüm hızıyla devam ediyor. Zaten bu cinsin en az dört kuşak temsilcisi var. Birçoğu Avrupa'ya ihraç edildi ve Rusya'da kendi kel kıvrımlı kedilerini bile yarattı.

Video: Ukraynalı Levkoy

Bambino

2005 yılında, Bambino olarak adlandırılan Kanadalı Sphynx ve Munchkin çiftleşmesinden kısa ayaklı tüysüz bir kedi yavrusu doğdu. Hayvan, sahiplerine o kadar dokunaklı bir şekilde gülünç görünüyordu ki karar verdiler: başarı kesinlikle pekiştirilmelidir. Tanınmayan cinse bazen cüce kedi ("cüce kedi") denir.

Bambino, kısa bacaklı tüysüz bir kedi

Munchkin, büyüme hormonu reseptör geninin ciddi kalıtsal bozukluğuna dayanan ve bunun sonucunda uzuvların uzun kemiklerinin büyümesini durduran bir kedi ırkıdır. Ne yazık ki, akondroplazi olarak adlandırılan bu mutasyon, kendisini bir ucube doğurma olasılığını artıran baskın bir özellik olarak gösterir, ancak amacı alışılmadık bir görünümü pekiştirmek olan seçim işini büyük ölçüde kolaylaştırır.

Munchkin - anormal derecede kısa bacaklı bir kedi

Tüysüz bir kedinin dolu bir hayat yaşama olasılığı hala tartışılabilir. Ve zaten yeni bir cinse başarıyla aktarılan Munchkin akondroplazisi kesinlikle ciddi bir patolojidir.

Video: bambino kedisi

Elf

Amerikan yetiştiriciliğinin bir başka mucizesi, 2006'da yetiştirilen elf kedisidir. Eksik saçlara ek olarak, elf alışılmadık şekilde içe dönük kulaklarla süslenmiştir. Bu etki, Canadian Sphynx ve American Curl'yi geçerek elde edildi. Derilerinde tuhaf desenler olan elfler özellikle "uzaylı" görünüyorlar.

Fotoğraf galerisi: tuhaf elf renkleri

Elf derisinin rengi pürüzsüz olabilir

Gri alanlara sahip pembe deri, hayvana özel bir dokunuş verir.

Elf cilt lekeleri herhangi bir şekilde olabilir

Çok renkli elf özellikle garip görünüyor

Bazen bir kedinin yüzündeki lekeler, Zorro maskesine benzer.

Video: elf kedisi

Dwelf

Son kronolojik olarak kel kedi ırkı Dwelf'tir. 2007'de Amerikalı yetiştiriciler tarafından aynı anda üç mutasyonun kombinasyonunu içeren benzeri görülmemiş büyük ölçekli bir deney yapıldı. Dwelf, Kanada Sphynx, American Curl ve Munchkin'in geçişi sonucu kısa bacakları ve kavisli kulakları olan tüysüz bir kedidir.

Fotoğraf galerisi: yetiştirme dwelf

Dwelf kısa pençelerini munchkin'e borçlu

Dwelf ırkının yaratılması için tüysüz gen, Kanada Sphynx'ten ödünç alındı.

Ters kulaklar - Amerikan kıvrılmasının arama kartı

Yetiştiriciler cüceyi yaratmada kendilerini aştılar

Video: Cüce kedi

Evde kel kedi: bakım özellikleri

Evde çıplak bir kedi bulundurmak göründüğü kadar kolay değildir. Tüysüz gen, hayvanın karakteri ve davranışı üzerinde kesin bir iz bırakır. Dahası, bazı özellikler tamamen fizyolojik nitelikteyse, diğerlerinin kaynakları çok daha derin araştırılmalıdır.

İki hatta üç konjenital patolojiyi birleştiren cins sahiplerinin karşılaşabileceği problemler sadece tahmin edilebilir. Bu nedenle, uluslararası filinoloji kuruluşlarının bu tür deneylerin sonuçlarını tanımak için acele etmemesi gerçeğinde şaşırtıcı bir şey yoktur.

Hipoalerjenik tüysüz kediler efsanesi

Kel kedilerin tüylerini dökmedikleri ve dahası alerjiye neden olmadıkları için rahat ve bakımı kolay olduğuna inananlar ciddi şekilde hayal kırıklığına uğrayacaklardır. Mevcut yanlış anlamanın aksine, alerjilere kedinin tüyü değil, hayvanın endokrin bezleri tarafından salgılanan belirli proteinler neden olur. Modern bilim, aşağıdakilerin içerebileceği en az on iki "kedi" alerjenini bilir:

• tükürük;
• kan;
• idrar;
• yağ bezleri tarafından salgılanan sır;
• kepek;
• cildin üst tabakası.

Kedilere karşı alerji kürklerinin uzunluğuna bağlı değildir

Aklımızda yün, iki nedenden dolayı alerji ile ilişkilidir:

• Hayvanın derisinden ve tükürüğünden bulaşan alerjenleri kolayca tolere eder ve çeşitli nesnelere yerleşerek, hayvanın uzun zaman önce odadan çıktığı anda bile bize patolojik bir reaksiyona neden olur (bazı alerjenler evde altı yıldır kalır. bıraktıktan aylar sonra kedi kayboldu);
• yün, bağımsız ve çok tehlikeli bir alerjen olan toz biriktirir.

Bu nedenle kel bir kedi, uzun tüylü kedi kadar alerjiye neden olabilir.

Alerjenler idrar, tükürük, kedi kanında bulunur ve örneğin yüzünüzü yıkarken cilde temas eder.

Eksik yün için ödeme olarak termoregülasyon sorunları

Doğa, yün varlığında bir kedi tasarladı. Çıplak deri hayvanda ciddi rahatsızlıklara neden olur ve sonuç olarak sahibi için sorunlar yaratır. Böyle dört sorun var:

1. Kel kediler sürekli donuyor.
2. Derileri ultraviyole ışığa karşı çok hassastır ve özel korumaya ihtiyaç duyar.
3. Tüy eksikliği, evcil hayvanın cildindeki düzensiz ve kolayca kirlenen kahverengi bir kaplama ile telafi edilir.
4. Tüysüz kediler her zaman açtır.

Kompleksteki bu küçük sorunlar ve kel bir kediyi çok "rahatsız" bir evcil hayvan haline getirerek hazırlıksız bir kişiyi rahatsız eder.

Kıl eksikliği bir kedi için hayatı çok zorlaştırır

Soğuk koruma

Sphynx'iniz için kaç farklı bluz ve modaya uygun tulum satın alabileceğinizle ilgili coşkulu hikayeler, donmakta olan bir kedi sorununu gerçekten çözmez. Kıyafet, hayvanın hareketini engeller ve can sıkıcı bir engel olarak algılanır.

Bütün kediler kıyafet giymeyi sevmez

Bir kedi, bir battaniyenin altına, giysilere veya başka tenha bir yere sürünerek soğuktan kaçmayı tercih eder, bazen hayatının neredeyse tamamını orada geçirir. Birçok ev sahibi, sfenkslerini yalnızca evcil hayvanın koşarak geldiği, yürek parçalayan bir şekilde yemek talep ettiği ve yedikten sonra yine yuvasında saklandığı mutfakta gördüklerinden şikayet eder.

Tüysüz kediler her zaman sıcak bir yuva ararlar.

Tüysüz kedilerin övülen sevgisi, genellikle yalnızca hayvanın sadece ısınmaya, bir insana sarılmaya çalışmasından kaynaklanır. Bunun kel bir kedinin sahibine olan sevgisinin bedeli olduğu şüphesi, bu hayvanların birçok sahibi tarafından ifade edilmektedir. Bu fikir en canlı şekilde arkadaşım tarafından ifade edildi ve onun Kanada Sfenksinin gözlerinde açıkça okuduğunu ve kucağına atladığını belirtti: “Senden nefret ediyorum! Ama sıcaksın."

Güneş koruması

Kel kediler için ısı, soğuktan daha az sorunlu değildir.

Bahsettiğim Kanadalı Sphynx'in sahibi, soğuk İrlanda'da evcil hayvanıyla acı çekti, kaderin iradesiyle Avustralya'da yaşamaya başladı. Sonunda sevgili hayvanının donmayı bırakacağı düşüncesiyle mutluydu. Ama orada değildi. Isınmak isteyen kedi, ilk gün pencere kenarında uzandı, yanlarını nazik güneşe maruz bıraktı ve yanarak veterinere gitmesi gerekiyordu. Artık kedi, gözenekleri tıkayan ve hayvana sağlık, mutluluk veya güzellik katmayan çeşitli dermatit, akne ve diğer cilt sorunlarına neden olan bebek güneş kremi ile her gün cömertçe yağlanıyor.

Sfenks, doğrudan güneş ışığından korunması gereken hassas bir cilde sahiptir: hayvan pencere kenarında otursa bile yanabilir.

Terlemede artış

Tüysüz kedilerde küflenme eksikliği, çok daha tatsız bir anla telafi edilir: cildi agresif çevresel etkilerden koruyan bu hayvanların yağ bezleri, doku bakımından ağdaya benzer özel bir sır üretir. Yüz, kulaklar, karın, pençeler ve sfenksin vücudunun diğer kısımlarında dağınık olmayan kahverengi lekeler bundan dolayıdır. Kedinin estetik görünmemesine ek olarak, bu balmumu benzeri plak, kelimenin tam anlamıyla hayvanın dokunduğu her şeyin üzerinde kalır.

Tüysüz cilt, düzensiz kahverengi bir kaplama ile kaplıdır

Her ev hanımı, döşemeli mobilyalarda koyu yağlı lekeleri sakince algılamaya ve yeni yıkanmış nevresimlerde aynı işaretleri bulmaya hazır değildir. Plak ciltten oldukça kolay çıkarılsa da bu işlem kötü bir çözümdür. Temizleme ne kadar sık yapılırsa yağ bezleri o kadar aktif çalışır. Balmumu benzeri madde, kedinin çıplak derisini korumaya yöneliktir ve bu nedenle onu çıkarmaya çalışır, kedinin sağlığıyla ilgili tüy eksikliğiyle ilişkili sorunları şiddetlendirir.

Banyo yapmak herhangi bir kedinin cildi için kötüdür

Sürekli açlık

Soğukla mücadele ihtiyacının neden olduğu neredeyse sürekli rahatsızlık nedeniyle, kel kedilerin vücudundaki metabolik süreçler daha hızlı ilerler. Sonuç olarak, hayvan sürekli yemek yemek ister ve her zaman zamanında duramaz. Dolayısıyla, ek sorunlar ortaya çıkar:

• kedinin sağlığı için tehlikeli olan ve saç yokluğunda özellikle çirkin görünen obezite eğilimi;
• Sindirim bozukluğu olasılığının artması (sfenksler, diğer cinslere göre sindirim sistemleri daha zayıfken, her şeyi ayrım gözetmeksizin açgözlülükten yutmaya hazırdır).

Kel bir kedinin sahibinin, evcil hayvanının ne ve ne kadar yediğine çok dikkat etmesi gerekir.

Kilolu kel kedi sadece iğrenç görünüyor

Sağlık durumu ve en yaygın hastalıklar

Bir kedide çok çekici görünen tüy eksikliği, hayvanın kendisine çok fazla rahatsızlık verir. Ne yazık ki, bu özelliğe neden olan mutasyon bir şekilde diğer sağlık koşullarıyla bağlantılıdır. Sfenkslerin diğer kedi türlerinden daha duyarlı olduğu çeşitli hastalıklar vardır. Diğer mutasyona dayalı türlerin ilişkili sorunları vardır. Bu tür hayvanları sfenkslerle geçerek, yavrulara aynı anda birkaç hastalık grubuna yatkınlık aktarırız.

Sphynx, Scottish Fold ve Munchkin'in en yaygın kalıtsal hastalıklarının bir listesi, belirli bir kel kedi türünün potansiyel sahibinin bu tür ırkları yaratma etiği hakkında kendi fikrini oluşturmasına yardımcı olacaktır.

Kirpiklerden korunmayan gözler, sfenkslerin zayıf noktalarından biridir.

Tablo: Tüysüz kedilerde ve atalarında görülen kalıtsal hastalıklar

Irk adı	Karakteristik patolojiler
Sfenksler	Hipertrofik kardiyomiyopati; miyopati; hava yolu tıkanıklığı; diş etlerinin, meme ucunun, memenin hiperplazisi; mikroftalmi ve diğer göz problemleri; kuyruk eğriliği ve kırışıklıkları; ısırık anomalileri; timusun doğuştan az gelişmişliği.
İskoç kıvrımı	Osteokondrodisplazi (kıkırdak dokusunun gelişiminde bir kusur).
Munchkin	Lordoz (omurgayı tutan kasların zayıflaması) sonuç olarak tüm iç organların arızalanması.

Kel kediler: sahip yorumları

Kel bir kedi doğal değildir ve bu nedenle çirkindir. Ve bu öznel duygularla ilgili değil, çünkü bildiğiniz gibi, zevkler konusunda bir tartışma yok. Rahatlık bölgesinin ne kadar küçük olduğunu bilerek ve bu hayvanın hayatını bu kadar zorlaştıranın biz insanlar olduğunun farkına vararak, hayvanın formlarının doğruluğuna hayran olmak imkansızdır. Kuşkusuz kediler bu gezegendeki en mükemmel yaratıklar arasındadır, bu yüzden onları doğanın yarattığı gibi bırakalım - saçları, doğru kulakları ve normal uzunluktaki pençeleri ile!