Bir Kedinin Ve Bir Kedinin Anatomisi: Vücut Yapısının özellikleri, Bir Hayvanın Neden Kuyruğa Ihtiyacı Var Ve Diğer Ilginç Gerçekler

2024 Yazar: Bailey Albertson | [email protected]. Son düzenleme: 2023-12-17 13:06

Yerli kediler - zarafetin anatomisi

Kediler, insanların sevgisinin gücü açısından sadece köpeklerin rekabet edebileceği en popüler evcil hayvanlardan biridir. Bir kedi ile vakit geçirmek her zaman bir zevktir - hayvan arkadaşlık edecek, kabarık sırtını kolunun altına koyacak, ayakları üzerinde bir top şeklinde kıvrılacak ve yatıştırıcı bir şekilde mırıldanacaktır. Bu küçük ve sevimli yırtıcı hayvanların organizmaları çok ilginçtir ve hatta bazı özellikler kediler hakkında birçok efsaneye ve söylentilere yol açmıştır.

İçerik

• 1 Tür

  1.1 Video: evcil kediler nasıl göründü

• 2 Kedi anatomisi

  • 2.1 Boyutlar ve ağırlık

    2.1.1 Tablo: bazı cinslerin ortalama kedilerinin boyutları

  • 2.2 İskelet

    • 2.2.1 Kafatasının yapısının özellikleri ve diş formülü
    • 2.2.2 Kaudal omurga
    • 2.2.3 Kas sistemi ve eklemler
  • 2.3 Deri ve yün

  • 2.4 Duyu organları

    • 2.4.1 Vizyon
    • 2.4.2 Koku
    • 2.4.3 İşitme
    • 2.4.4 Dokunma
    • 2.4.5 Gustatory algı
    • 2.4.6 Vestibüler aparat
  • 2.5 Sindirim ve boşaltım sistemleri
  • 2.6 Endokrin sistem ve sinir düzenleme
  • 2.7 Yetiştirme sistemi
• 3 Biraz psikoloji: davranışta işaret sistemi ve kendini ifade etme

Türlere bağlılık

"Arkadaş hayvan" terimi, bir kişinin yalnızca hoş duygular ve iletişim almak için evde tuttuğu evcil hayvanlara atıfta bulunmak için var. Kediler kesinlikle bu kategoriye girerler çünkü insanlara hoşgörülüdürler, onlarla iyi geçinirler, oyuncu bir karaktere ve çekici bir görünüme sahiptirler.

Evcil kedi veya Felis catus, memeliler sınıfına ve kedi ailesine aittir. Bu, hem safkan hem de dışlanmış hayvanları içeren bu ailenin yırtıcı düzeninin en küçük temsilcisidir. Bu konuda temsilcilerin yerli olarak sınıflandırılmasına izin verecek net istatistikler ve birleşik kriterler olmadığından, dünyadaki kedi sayısını belirlemek imkansızdır.

Yerli kediler, kedi ailesinin en küçük temsilcileridir

Video: evcil kediler nasıl ortaya çıktı

Kedi anatomisi

Kedigillerin temsilcileri, sadece organların ve sistemlerin yapısında değil, aynı zamanda işlevlerinde de gizli olan birçok özelliğe sahiptir.

Boyutlar ve ağırlık

Evcil bir kedinin ortalama ağırlığı dişilerde 2,5–4 kg, erkeklerde ise 4–6 kg'dır (tüm ırklarda daha büyüktür), vücut uzunluğu 50–60 cm ve kuyruk 20–35 cm'dir. ırka göre büyük ölçüde değişebilen ortalama veriler.

Tablo: bazı cinslerin ortalama kedileri

Doğurmak	Dişilerin ağırlığı, kg	Erkek ağırlığı, kg	Vücut uzunluğu, cm	Kuyruk uzunluğu, cm
Habeş kedisi	2.5-5.5	3,5-7	45-50	30-35
Britanya ile ilgili stenografi	3-5	5-7	50-60	30-35
Kanadalı sfenks	3-4	3,5-5	45-50	30-35
Kuril Kısa Kuyruk	2.5-4	5-8	45-50	3-8
Munchkin	2-3.5	3-4	40–45	25-30
Maine Coon	4.5-7.5	9-15	70-85	45-60
Iran kedisi	3,5-5	4,5-7	50-60	30-35
Siyam kedisi	3-4	4-5	55-65	35-40
Savana	7-11	9-15	80-100	60-70
Singapur kedisi	1.5-2	2-3	30-40	20-25

İskelet

En küçük kedinin vücudunda insanlardan daha fazla kemik bulunur - 240–250 element (insanlarda 205–207). İskelet iki bölüme ayrılmıştır:

• eksenel - kafatasının kemikleri, omurganın kendisi ve göğüs;
• periferik - 2 uzuv, ön ve arka.

Bir kedinin iskeleti yaklaşık 250 kemikten oluşur.

Toplamda, kedi omurgasında 30 ana omur ve 20 ila 26 (cins ve genetik özelliklere bağlı olarak) kuyruk omurları vardır. Ana bölgeden 7'si servikal bölgeye atıfta bulunur, torasik bölge 13 omur, lomber bölge - 7'ye sahiptir ve daha sonra 3 kaynaşmış sakrum elemanı vardır (bunlar arka ayakları tutturma ihtiyacı nedeniyle birbirine sıkı bir şekilde bağlanır. hareket sırasında büyük bir yük) …

Kedinin iskeletinin önemli bir özelliği, klaviküler kemiklerin olmamasıdır. Bu, hayvana özel bir esneklik sağlar - istenirse, başın geçeceği kesinlikle herhangi bir boşluktan geçebilir. Kediler pençelerinin yapısında farklılık gösterir - kedilerin yerli temsilcileri, parmaklarının özel yapısı nedeniyle, silahlarını son falanksların ucundaki deri kılıflara çekebilirler.

Kedi, pençeleri özel deri keselerine geri çekme özelliğine sahiptir.

Kafatasının yapısının ve diş formülünün özellikleri

Kedinin kafatası, iyi gelişmiş çeneleri ve büyük göz yuvaları ile ayırt edilebilir. Önemli bir özellik, beyin ve yüz bölümlerinin yaklaşık olarak aynı gelişimidir. Hayvanın kafatasında 13'ü yüzün bir kısmında olmak üzere 24 kemik bulunmaktadır. Bu kadar güçlü bir ön kısım, yırtıcı doğadan kaynaklanmaktadır - güçlü çeneler sadece avlanmak için gereklidir, yiyecekleri tutmaya, tutmaya, öğütmeye ve gerekirse savunmaya yardımcı olurlar.

Kedinin kafatasının bir özelliği, hayvanın yırtıcı doğasından kaynaklanan beyin ve yüz bölümlerinin aynı boyutta olmasıdır.

İlk süt dişleri, yavru kedilerde 4-5. Haftada ortaya çıkar ve tümü iki ayda tamamen çıkar. Altı aya kadar olan dönemde dişte kademeli bir değişiklik başlar ve 9 aya kadar normal olarak kalıcı bir ısırık oluşur. Bir yetişkinin ağız boşluğundaki konumları düzensiz iken 3 düzine dişi vardır - üst çenede 16 diş elemanı vardır (her iki tarafta 6 kesici, 2 köpek, 4 azı dişi, diş formülü 3 kesici diş, 1 köpek, 3 küçük azı dişi, 1 azı dişi) ve altta - sadece 14 (solda ve sağda 6 kesici, 2 köpek ve 3 azı dişi, diş formülü - 3 kesici, 1 köpek, 2 azı dişi, 1 azı dişi).

Yetişkin bir kedinin üst çenesinde 16 ve alt çenesinde 14 dişi vardır.

Kaudal omurga

Kuyruk bölümü, kemik elemanlarının sayısı açısından tüm iskeletin ortalama% 10'udur. Kuyruk sakrumdan başlar, gövdesi 10-15 uzatılmış silindirik omurdan oluşur. Sonlara doğru, öğeler kısalır ve küçülür, son terminal süreci genellikle az gelişmiş ve keskindir. Kuyruk, intervertebral kıkırdağın yapısı nedeniyle çok hareketlidir.

Omurganın bu kısmı, kedinin hareketlerinin koordinasyonunda önemli bir rol oynar - hareket ederken yörüngeyi hizalamanıza izin veren bir tür direksiyon simididir. Yüksekten düşerken kuyruk dengeleme, bacaklar aşağıda olacak şekilde güvenli bir pozisyona dönmeye yardımcı olur. Başka amaçlar için de gereklidir:

• ruh hali ifadesi: hayvan rahat olduğunda, kuyruğu dinlendiğinde veya ucu hafifçe sallanır ve tahriş olduğunda gergin bir şekilde bir yandan diğer yana sarsılır;

• dokunma: Vücudun bu kısmı bir şekilde bıyığa benziyor - bu sayede kedi, etrafını daha iyi hissediyor, sanki yeri "araştırıyor" gibi, ışık yokken daha iyi geziniyor;

  

  Kuyruk, kedinin dengesini korumasına, ruh halini ifade etmesine, uzayda gezinmesine ve termoregülasyon üretmesine yardımcı olur.

• termoregülasyon: ısı sırasında, kedi kuyruğu ile kendisini havalandırabilir ve soğuk havalarda bir top şeklinde kıvrılıp kuyruğunu ağzını kapatabilir.

Ancak bazı ırkların kuyruğu yoktur (Manx, Kimrick, Rampy), bazı hayvanlar yaralanmalar nedeniyle kaybederler ve bu da bir kedinin zıplamada veya dengelemede kendini sınırlamadan yapabileceğini düşündürür. Kuyruk bölgesinin tüm fonksiyonları vücudun diğer kısımları ve duyu organları tarafından telafi edilebilir, bu nedenle yokluğu kritik değildir.

Kas sistemi ve eklemler

Kemiklere ek olarak, iskelet eklemleri, tendonları ve kasları içerir. Yeni doğmuş bir yavru kedi, iskeletin tüm unsurlarının eksiksiz bir setine sahiptir ve yaşla birlikte boyutundaki artması, miktarlardaki artıştan değil, yalnızca orantılı büyümelerinden kaynaklanmaktadır. Hayvanın kaslarının temel işlevi, vücudun hareketliliğini ve organların çalışmasını sağlamaktır. İki grup var:

• düz kaslar - iç organlarda bulunurlar, çalışmalarını sağlarlar ve hayvanın iradesi tarafından kontrol edilmezler, yani refleks olarak çalışırlar;
• çizgili kaslar - çoğunlukla kemik iskeletinde bulunurlar ve hareket etmesine izin verirler; Kedi onları bilinçli olarak kontrol eder, hem göz hareketlerini gerçekleştirir hem de onların yardımıyla koşar.

Bir kedinin kaslarında yaklaşık beş yüz kas vardır. Her birinin kendi amacı vardır, örneğin:

• gluteal kaslar uyluğu düzeltir;
• terziler - dizlerini kaldırın;
• triceps omuzu düzeltir vb.

Tendonlar, kas elemanlarının iskeletin kemiklerine bağlanması için gerekli olan sert dokulardır. Eklem, sırayla, iki kemiğin birleştiği yerde bulunur - bu, rahat hareket sağlayan bir kayganlaştırma sıvısına sahip kıkırdak dokusudur.

Deri ve yün

Bir kedinin derisi epidermisten, derinin kendisinden (kıl köklerinin, bezlerinin, kan damarlarının ve sinir uçlarının bulunduğu dermis) ve yağ birikintilerinin bulunduğu deri altı tabakasından oluşur. Tüm vücudu kaplayan organ, sürtünme, şok, ultraviyole radyasyon ve bakteri saldırısı gibi dış etkenlere karşı koruma sağlar. En önemli işlevlerden biri termoregülasyondur: dermisteki damarları daraltarak veya genişleterek, vücut ısısı düzeltilir - iyi kurulmuş bir sistem, çok kabarık ırkların bile ısıda aşırı ısınmamasına izin verir.

Bir kedinin derisi epidermis, dermis ve deri altı katmandan oluşur.

Kedilerin hemen hemen tüm vücudu kıllarla kaplıdır (tüysüz temsilciler hariç). İstisnalar, bazı küçük "çıplak" bölgelerdir: burun, pençe yastıkları, kulak kepçelerinin iç yüzeyi, dudaklar. Kat, iki tür tüyle temsil edilir: ost (hayvanın rengini belirleyen kaba koruma kılı) ve yumuşak astar. Evcil hayvanı mekanik hasarlardan korumak için saç gereklidir, vücut ısısını düzenlemeye yardımcı olur.

Kedinin kürkü kaba, renk oluşturan tüylerden ve yumuşak bir astardan oluşur.

Duyu organları

İyi gelişmiş duyular, evcil kedilerin birçok yönden çevik ve dikkatli olmalarına yardımcı olur - bu, avcıların avantajlarından biridir.

Vizyon

Kedilerin özelliklerinden biri de vizyonlarıdır, birçok ilginç özelliğe sahiptir. Her şeyden önce, bir kedinin görüşü dürbündür, yani bir hayvan bir nesneyi her iki gözüyle eşit netlikte görebilir. Gözler, retinanın altındaki özel bir katman olan tapetum nedeniyle herhangi bir kaynaktan gelen ışık huzmesini kırabilir, böylece evcil hayvan çok zayıf aydınlatma koşullarında bile görebilir.

Kedinin gözleri, en zayıf kaynaktan bile gelen ışığı yansıtma yeteneğine sahiptir.

Tüm cinslerin gözleri oldukça büyüktür ve iç köşede, gözü toz dahil yaralanmalardan koruyan üçüncü göz kapağı olan yanıp sönen bir zar vardır. Gözlerin konumu nedeniyle, kediler stereoskopik görüşe sahiptir - görünür alanlar üst üste gelir ve her bir gözün görüş açısı 205 derecedir, çevre ve nesnelere uzaklık hakkında doğru bilgi verir.

Kedi gözlerinin birkaç ilginç özelliği daha var:

• yakın zamana kadar, bu evcil hayvanların dünyayı siyah beyaz gördüğüne inanılıyordu, ancak bunun böyle olmadığı ortaya çıktı: çok az renk reseptörleri var, ancak yine de ana renkleri ayırt edebiliyorlar;
• kediler yakından ve hareketsiz nesneleri görmezler, bu nedenle sessizce düşen bir oyuncak bulmak zor olabilir;
• kediler, parlak ışıkta zayıf görürler, çünkü göz, öğrencinin daralması nedeniyle mümkün olduğunca kapanır;
• gözleri kullanma biçimi ve etkinliği, sürekli ve bol miktarda gözyaşı ile yıkanmayı gerektirir.

Koku

Kedinin burnu çok hassastır - epitelyumun kokuları algılayabilen alanı insanlarınkinin iki katıdır, bu da hayvanın koku alma duyusunu insanlardan 10 kat daha güçlü kılar. Burun deliklerinin etrafındaki deri tüysüzdür ve ortada üst dudağı ayıran bir şerit vardır. Evcil hayvan koku alma duyusu sayesinde yiyecek bulur, bölgede gezinir, dışkı ve etiketler aracılığıyla diğer hayvanların bıraktığı "mesajları" ayırt eder.

Kedinin burnu tamamen tüysüz ve küçüktür

İşitme

Bir kedideki işitme organı - kulak - üç bölüme ayrılır: dış, orta ve iç kulak, ikincisinden uyarılar beynin karşılık gelen bölümlerine girer. Kedigillerde bu duygu çok iyi gelişmiştir, bunun için bir takım uygun fizyolojik koşullar vardır:

• büyük kulak kepçeleri dikmek;

• önemli kulak hareketliliği;

  

  Kedilerde kulaklar büyük ve hareketlidir

• organda çok sayıda sinir ucu.

Bir hayvanın yönlü işitme duyusu tam olarak anlaşılamamıştır, çeşitli araştırmalara göre kediler tarafından algılanan ses aralığı 45-64000 Hz'dir ve 100 bin hertze kadar ulaşabilir. Karşılaştırma için - bir kişi sadece 20 bin Hz frekanslı sesleri alabilir.

Dokunma

Kedi vücudundaki dokunsal işlev, üst dudağın her iki yanında, gözlerin üstünde, çene altında bulunan dokunsal kıllar ile kuyruk, bilekler, kulaklar ve uçlarında olduğu gibi tüylerin hassas bölgeleri ile gerçekleştirilir. ayak parmakları arasında olduğu gibi. Dokunma noktaları sistemi, diğer duyular işe dahil edilmese bile hayvanın uzayda gezinmesine yardımcı olur. Böylece karanlıkta bir kedi duvara çarpmayacak - yüzdeki hassas antenler engele ilk dokunan ve hayvanı uyaran ilk kişi olacaktır.

Kedinin yüzündeki ve vücudundaki dokunsal tüyler, tam karanlıkta bile uzayda gezinmesine izin verir.

Tat algısı

Kedinin dili tuzlu, ekşi, acı ve tatlıyı tanıyabilir. Organ, tat alma tomurcukları ile kaplıdır ve tat algısı açısından insana benzer şekilde çalışır. Bununla birlikte, dil yüzeyinin yapısının kendine has özellikleri vardır - dokunuşa güçlü bir pürüzlülük olarak algılanan farenkse doğru yönlendirilmiş azgın kancalar. Bu kancalar yiyecekleri çiğnemede büyük rol oynar - parçaların liflere bölünmesine yardımcı olur ve bu da çiğnemeyi kolaylaştırır.

Kedinin dili, yiyecekleri yırtmaya ve saçları taramaya yardımcı olan çok sayıda kancayla kaplıdır.

Kedinin dilinin birkaç amacı vardır:

• yün için tarak: dilin yüzeyinin yapısı nedeniyle yalama sırasında, kedi kürkünü etkili bir şekilde tarayabilir, başıboş yumruları çözebilir;
• bir termoregülasyon unsuru: dil bir ısı dağıtıcısıdır, aşırı sıcakta ağızdan nefes almak hayvanın soğumasına yardımcı olur;
• tat organı - tat duyularının algılanma bölgelerinin bulunduğu dilde.

Vestibüler aparat

Kulağın iç kısmında denge hissinden sorumlu özel bir aparat var - vestibüler olan. Hayvanın şunları yapmasını sağlar:

• çitlerin, çatıların kenarı boyunca hareket edin;
• ince ağaç dalları ve diğer dengesiz yüzeylerde yürümek;
• bir yükseklikten düşerken sırtı yukarı ve iniş için aşağı pençeleri ile bir pozisyon alın.

Sindirim ve boşaltım sistemleri

Sindirim sistemi bir dizi unsurdan oluşur:

• gıda işleme sürecinin başladığı ağız boşluğu;
• farenks;
• yemek borusu;
• mide;
• küçük ve kalın bağırsaklar;
• rektum;
• anüs (işlenmiş kitlelerin kalıntılarının çıktığı yer);
• iç salgı organları (karaciğer, pankreas, safra kesesi).

Bu organlara birçok hayati fonksiyon atanmıştır:

• yiyecek koması oluşturmak için yiyecekleri doğramak, karıştırmak ve taşımak;
• sindirim süreci için özel enzimlerin tahsisi;
• besinlerin kan ve lenf içine emilmesi;
• atık ürünlerin çevreye salınması, vücudun temizlenmesi;
• sindirim hormonlarının salınması.

Hayvanın onu tükettiği andan, artıkların vücut tarafından atılmasına kadar olan süreçte işlenmesi ortalama bir gün sürer. Evcil hayvanın vücudu, beslemeleri düzenlerken dikkate alınması gereken sık sık küçük porsiyonlar alacak şekilde tasarlanmıştır.

Fazla sıvı üriner sistem yoluyla atılır. Evcil avcılarda, hiçbir özelliği yoktur ve iki böbrek, onlardan mesaneye uzanan üreterler ve depolama organını idrar çıkışı için dış açıklığa bağlayan bir kanal - üretra içerir. Bir günde ortalama büyüklükteki bir kedinin böbreklerinde, dişilerde vajinadaki açıklıktan, erkeklerde penis ucundaki açıklıktan dışarı çıkan yaklaşık 100 ml sıvı atık üretilir.

Endokrin sistem ve sinir düzenleme

Endokrin sistemi, hormon üretiminden sorumlu bir dizi elementten (organlar ve salgı bezleri) oluşur. Hem onlar hem de duyular, işlenen sinyalin vücut boyunca komutların iletimi için bir itici güç görevi gördüğü beyne bilgi iletir. Yapısında, kedinin beyni diğer memelilerin beyninden farklı değildir, ağırlığı vücut ağırlığının ortalama% 0.9'udur (yaklaşık 30 g) ve omurilik, sinir sinyallerinin iletimi için ana yol görevi görür. Endokrin sistemin merkezi hipotalamus ve hipofiz bezidir, periferik bağlantılar tiroid bezi, adrenal bezler, yumurtalıklar veya testislerdir. Evcil kedilerin bu sistemlerin işleyişinde hiçbir özelliği yoktur.

Yetiştirme sistemi

Evcil kediler, vahşi olanların aksine, sık sık üreme yeteneğine sahiptir - yılda bir değil, 4-5 kata kadar. Cinsel olgunluk ortalama olarak bir yıla kadar ortaya çıkar, ancak bu kadar erken bir üreme, hayvanın diğer organlarının ve sistemlerinin bulunmaması nedeniyle kötü bir şekilde sona erebilir. Üremeye hazır olmanın ana sinyali, dişinin östrusudur - kedinin erkekle temasa geçmeye olumlu tepki verdiği ve hamile kalabileceği 7 ila 10 gün süren bir cinsel sıcaklık dönemi. Tüm bu süre boyunca, evcil hayvan özel bir şekilde davranacaktır - nesnelere ve bacaklara sürtünme, miyavlama, geceleri çığlık atma, sırtını bükme, leğen kemiğini kenara çekme ve kuyruğunu kenara çekme. İlginç bir gerçek - kedilerde yumurtlama reflekstir, yani östrus döneminde ortaya çıkar, ancak sadece bir kedi ile çiftleşmeden sonra (1-2 gün içinde). Döllenme olmadıysa olgun yumurtalar serbest bırakılmayacak ve yumurtlama gerçekleşmeyecektir.

Bir kedi ile çiftleşme de sıra dışıdır. Erkek, herhangi bir zamanda döllenmeye hazır, önce dişinin uzun süre iyiliğini elde eder ve gerekli pozisyonu aldığında, üzerine tırmanır ve dört pençesiyle sıkıca ısırır, dişlerini sıkıca kavrar. Hareketin kendisi (çiftleşme) yaklaşık 5 saniye sürer, ardından kedi tiz bir şekilde çığlık atar. Kedi aniden onu fırlatır ve yana atlar. Dişinin davranışından ne olduğunu öğrenebilirsiniz - yerde yuvarlanmaya başlar.

Çiftleşme sırasında kedi, kediyi tüm pençeleriyle tutar ve dişlerini sıkıca omuzlarına tutar.

Yaygın bir durum, bir kedinin birden fazla döllenmesidir - östrus sırasında bir hayvan birkaç kedi tarafından kaplanabilir ve daha sonra aynı battan yavruların farklı babaları olacaktır.

Başarılı bir gebe kalma durumunda, ortalama 60 gün süren ve kuzulama ile biten gebelik başlar. Genellikle bir evcil hayvan bir seferde 3-6 yavru kedi getirebilir, ancak aşırı durumlar da mümkündür - bir kedi yavrusu veya hatta 10'dan fazla.

Ortalama olarak, bir kedi 3-6 yavru doğurur

Biraz psikoloji: davranışta işaret sistemi ve kendini ifade etme

Kısa bir süre için bile bir kedi ile yaşadıktan sonra, onu anlamayı öğrenebilirsiniz - hayvan, durumunu ve refahını belirlemenize izin veren bir dizi sinyal verir. Yerli avcının kendini ifade etmesine yardımcı olan bütün bir işaret sistemi var:

• Korku hisseden kedi yere eğilir ve kulaklarını sıkıca kafasına bastırır, gözlerden uzak bir yerde saklanmak için belirgin bir istek gösterir; korku özellikle güçlüyse, tezahürler daha parlaktır - genişlemiş öğrenciler, kabarık saçlar;
• saf haliyle saldırganlık erkeklerde daha belirgindir: düşmana bakarlar, kulaklarını dikerler, sıkarlar, başlarını hafifçe yana eğerler, rakibin saldırısını önlemek için öne doğru eğilirler; dişiler çoğunlukla saldırganlık gösterirler, yavrularını korurlar - hızlı ve beklenmedik bir şekilde saldırırlar, tehdit ederler, kediler tıslar, ağızlarını genişçe açar ve dişlerini açığa çıkarırlar;
• Yüzdeki dokunsal antenler kedinin ruh halini gösterebilir: örneğin, eğer gergin ve ileri doğru yönlendirilmişlerse, evcil hayvan bir şeyle ilgilenir ve yanaklara bastırılırsa, kedi ya agresif bir şekilde ayarlanmış ya da huzurlu ve rahatlamış;
• bir kedi avlandığında önünü yere bastırır, vücudunu zorlar, keskin bir atlayışa hazır olur, kulaklarını biraz öne eğer ve hedefine dikkatle bakar;
• kedi ayrıca sesli sinyaller verir: sahibi, tonlamayla ısrarlı bir isteği (sık uzun miyavlar), bir selamlamayı (kısa ses), kızgınlığı (boğulmuş ve bitkin bir ünlem), açlığı veya şikayeti (genellikle yüksek bir boğaz sesi);
• İletişimdeki en hoş kedi tezahürlerinden biri mırlamaktır - eğer bir kedi sizi böyle bir sesle onurlandırdıysa, o zaman kesinlikle hak ediyorsunuz - iletişimden hoşlanıyor, rahatlıyor veya bir şey için minnettar.

Kediler en popüler evcil hayvanlardan biridir. Zarifler ve çeşitli görünüme hayran kalıyorlar. Vücudunun yapısında ve işleyişinde zayıf ışıkta görme ve pençeleri gizleme gibi birçok özellik vardır.