Kayısı Kırmızı Yanaklı: çeşitliliğin Tanımı Ve özellikleri, Avantajları Ve Dezavantajları, Ekim Ve Bakım özellikleri + Fotoğraflar Ve Incelemeler

2024 Yazar: Bailey Albertson | [email protected]. Son düzenleme: 2024-01-17 22:44

Kayısı Kırmızı Yanaklı: Bahçede Tatlı Meyve Nasıl Yetiştirilir

Kayısı Kırmızı yanaklı; iddiasızlığı, yüksek tat özelliği ve bol meyve vermesi nedeniyle popüler olan bahçelerimize ünlü bir misafirdir. Ancak kaliteli bir hasat elde etmek için, bitkiye rahat büyüme için belirli koşullar sağlamak gerekir.

İçerik

• 1 Kayısı çeşidinin tanımı Kırmızı yanaklı
• 2 Avantajlar ve dezavantajlar

• 3 İniş özellikleri

  • 3.1 Adım adım süreç
  • 3.2 Kayısı dikim kuralları - video

• 4 Bitki bakımı

  • 4.1 Malçlama
  • 4.2 Sulama
  • 4.3 Gübreler

  • 4.4 Kırpma

    4.4.1 Odun budamak için pratik ipuçları - video

  • 4.5 Kışlık barınma

• 5 Hastalıklar ve zararlılar

  • 5.1 Tipik hastalıklar ve tedavi yöntemleri - tablo

    5.1.1 Fotoğraftaki ana kayısı hastalığı türleri

  • 5.2 Tipik zararlılar ve kontrol önlemleri - tablo

    5.2.1 Fotoğraftaki çeşitliliğe özgü zararlılar

• 6 Hasat
• Bahçıvanların 7 Yorumları

Kayısı çeşitlerinin tanımı Kırmızı yanaklı

Kırmızı yanaklı - tatlı ve iddiasız bir kayısı çeşidi

Çeşitlilik, Kırım yetiştiricilerinin çalışmalarının sonucudur, 1947'de Nikitsky Botanik Bahçesi'nde yetiştirildi. Daha sonra bu kayısı, yeni melezlerin yaratılmasının temeli oldu. Bunlar kırmızı yanaklı geç, Krasnoshekiy oğlu, Krasnoshekiy Nikitsky, Krasnoshekiy Salgirskiy gibi çeşitleri içerir.

Ortak kökenlerine rağmen, her birinin kendine özgü özellikleri vardır:

1. Geç kırmızı yanaklı, yalnızca Temmuz sonu - Ağustos başında hasat verir. Diğer nitelikler açısından selefinden aşağı değildir.
2. Kırmızı yüzlü oğlu, daha iyi kışa dayanıklılığı ve sıcaklık dalgalanmalarına karşı düşük duyarlılığı ile ayırt edilir. Bu nedenle, Moskova bölgesi de dahil olmak üzere orta şeritte daha sık ekilir.
3. Nikitsky melezi, meyvenin uzatılmış ve yanal olarak sıkıştırılmış şekli bakımından ebeveynden farklıdır. Kayısı daha narin bir ete sahiptir, bu da tatlılık açısından atayı geride bırakır.
4. Salgirsky, ağacın yüksek verimliliği ve meyvenin iyi teknik özellikleri ile ayırt edilir.

Kırmızı yanaklı ağaç iri boyutlara ulaşır, 12 m'ye kadar büyüyebilir Taç seyrek yayılır, dalları uzundur. Ömrü 50-60 yıldır. Meyveler oval şekillidir. Her birinin tabanında derin bir karın sütürü bulunur. Renk altın turuncudur. Ayrıca çeşitliliğin adını aldığı kırmızımsı bir renk tonu var. Meyve kadifemsi yoğun bir kabukla kaplıdır. Meyve eti açık turuncu renktedir ve karakteristik kayısı aromasına sahiptir.

Meyvelerin tadı tatlı ve ekşidir, şunları içerir:

• % 13.70 kuru madde;
• % 9.72 şeker;
• % 1.37 asitler;
• 13.7 mg / 100 g askorbik asit.

Taş büyüktür, ağırlığı meyvenin toplam kütlesinin% 6.30'una ulaşır. Etinden kolayca ayrılır, tatlı bir tada sahiptir. Çeşitliliğin ayırt edici özellikleri, meyvelerin birkaç aşamada erken olgunlaşması ve olgunlaşmasıdır.

Avantajlar ve dezavantajlar

Kırmızı yanaklı, erken olgunluktan memnun, ancak dona tahammül etmez

Bu kayısı çeşidinin avantajları arasında şunlar yer alır:

• kuraklığa ve düşük sıcaklıklara dayanıklılık;
• kendi kendine doğurganlık;
• hastalığa direnme yeteneği;
• erken vade;
• Yüksek verimlilik;
• toprağa iddiasız;
• yüksek tadı.

Kültürün dezavantajı, sıcaklıktaki ani değişikliklere duyarlı olmasıdır. Kırmızı yüzlü kayısı için en tehlikeli dönem, çözülmenin donla değiştiği ilkbahardır. Bu tür dalgalanmalar, dengesiz sıcaklıklardan bile ölebilen çiçek tomurcuklarını olumsuz etkiler.

İniş özellikleri

Kayısı sonbaharda veya ilkbaharda ekilir

Kayısı, ışığı seven bir üründür. Bir iniş yeri seçerken bu faktör dikkate alınmalıdır. Yeraltı suyu ile yer yüzeyi arasındaki mesafe 2,5 m'den az olmamalı, toprak yoğun olmamalıdır. Kayısı için pH seviyesi 7.0 ila 8.0 olan hafif tınlı, tınlı veya hafif karbonatlı topraklar uygundur.

Site bir tepede yer almalıdır. Yerin, örneğin yüksek bir çit veya bir orman kuşağı ile rüzgar rüzgârlarından çitle çevrilmesi arzu edilir. Nemin durgunlaşabileceği bir ovada bulunan gölgeli bir alan kültür için uygun değildir. Koruyucu yapı olarak doğu veya kuzey tarafına rüzgârın fideyi etkilemesini engelleyecek ahşap levhalardan kalkan takılabilir. Ağaç 3-4 yaşına geldiğinde böyle bir yapıya olan ihtiyaç ortadan kalkacaktır.

İşlem özellikleri aşağıdaki gibidir:

1. Kayısıları ilkbaharda (Nisan sonu) veya sonbaharda - Ekim ortasında ekebilirsiniz.
2. Prosedürün büyüme mevsimi boyunca yapılması tavsiye edilmez.
3. Ekim zamanı ne olursa olsun çukur önceden hazırlanmalıdır. Bu, toprağın küçülmesini sağlayarak bitkinin konumlandırılmasını kolaylaştırır.
4. Sonbaharda dikim yapılırken işlemden 1-2 hafta önce delik hazırlanır, ağaç ilkbaharda dikilmişse sonbaharda (Ekim veya Kasım aylarında) çukur açılır.
5. Kayısı diğer ağaçlardan 3-5 m uzaklıkta olmalı, birden fazla fidan dikerken aynı mesafeye dikkat edilmelidir.

Adım adım süreç

İniş için aşağıdaki manipülasyonları yapmanız gerekir:

1. 70 cm genişliğinde ve 70-80 cm derinliğinde bir çukur kazın.
2. En altta, drenajı yaklaşık 10 cm'lik bir tabaka halinde döşemeniz gerekir, bu amaçla çakıl, dal veya dallar uygundur.
3. Daha sonra çukura 15 kg humus, 500 gr süperfosfat, 2 kg kül, 100 gr potasyum tuzu, 1 kg kireç ve 200 gr amonyum nitrat dökün. Eşit miktarda gübreyi toprakla karıştırın.
4. Deliği karışımla doldurun, içinden bir yükseklik oluşturun.
5. Bir tepeye kayısı ekmeniz gerekiyor. Bitkiyi dik konuma getirin, kök sistemini açın ve toprağa serpin. Bu prosedürün birlikte yapılması daha uygundur.
6. Kök boğazı toprağa serpmek imkansızdır, topraktan 3 cm yukarıda olmalıdır.
7. Ardından toprağı iyice sıkıştırın. Ağacı 2-3 kova suyla sulayın ve gövdenin yakınındaki toprağı 10 cm'lik bir gübre veya turba tabakası ile malçlayın.

Ayrıca kayısı çekirdekten de yetiştirebilirsiniz. Dikim materyali 24 saat boyunca oda sıcaklığında suya önceden ıslatılır. Tohumlar her 10-15 cm'de bir 6 cm derinliğinde çukurlara yerleştirilir, bitki iki yaşına geldiğinde ekilir.

Kayısı ekim kuralları - video

Bitki bakımı

Malçlama

Malçlama, ağacı dondan ve zararlılardan koruyacaktır

Dikimden sonraki ilk 2 yıl ağaç gövdesi çemberi kesilmiş ot veya turba ile malçlanarak 10 cm lik bir tabaka halinde serilerek ağacın dondan, yabani otlardan ve rüzgardan korunmasına yardımcı olur. Üçüncü yılda malç kaldırılmalıdır. Koruyucu tabaka bırakılırsa kayısı toprağın derin katmanlarında nem çekmeyecektir. Kök sistemi toprak yüzeyine çok yakın olacak ve donabilir.

Sulama

Kayısı Kırmızı yanaklı, kuraklığa dayanıklıdır, ancak yüksek verim elde etmek için sulanması gerekir. Sezon boyunca ağaç aşağıdaki şemaya göre 4 kez nemlendirilir:

1. İlk sulama çiçeklenmeden önce veya bu işlem sırasında yapılır.
2. İkincisi - yoğun bir sürgün oluşumu olduğunda Mayıs ayında.
3. Ağaç, Temmuz ayının ilk on yılında üçüncü kez nemlendirilir. Her sulama için 20-30 litre su kullanın.
4. Kasım ayında kayısı dördüncü kez sulanır ve aynı zamanda gövde çemberinin 1 m²'si için 50-60 litre su kullanılır.

Sulamanın birkaç yolu vardır:

1. Bunlardan ilki, halka şeklindeki olukların kullanımını içerir. Çapları kayısı taç çapının yarısına eşit olmalıdır.
2. İkinci yol, tesisin tepesinin altına monte edilen özel cihazlar - sprinkler kullanmaktır. Sulama yapılırken su püskürtülür ve sadece toprağı değil havayı da nemlendirir. Bu yöntemin bir avantajı olan verimli toprak tabakasını yıkamaz.
3. Üçüncü yol kaselerde sulamaktır. Tacın altında, çapı projeksiyonunun boyutuna karşılık gelen bir çukur kazmanız gerekir. Bu tür bir kasenin kenarları boyunca 20-25 cm yüksekliğinde bir toprak silindiri yerleştirin 20–30 cm genişliğinde bir karık kazın, kaseye bağlayın ve içinden su verin.

Gübreler

Sulama ile eş zamanlı olarak ağaç da döllenir. İlk sulamada amonyum nitrat kullanın. 10 litre suya 0.5 kg bu gübrenin ihtiyacı olacaktır. Ağaç üçüncü kez sulandığında, benzer oranlarda potasyum sülfat, süperfosfat veya potasyum tuzu kullanın.

4-5 yılda organik gübreler tanıtıldı: kompost, kuş veya inek gübresi. Bir ağaç, 1-2 kova bu tür yemleme gerektirir. Gübre, kazma sırasında gövde çemberine uygulanır.

Budama

Verimi artırmak için budama gereklidir

Kayısı yumurtalıklarını tek başına dökmez, bu nedenle düzenli olarak budamaya ihtiyaçları vardır. Aksi takdirde, ağaç meyvelerle aşırı yüklenecek ve bu da tükenmesine ve dalların kopmasına neden olacaktır.

Budama sezonda üç kez yapılır:

1. İlkbaharda işlem tomurcuk kırılmadan ve sap akışının başlangıcından önce Mart ayı sonunda veya Nisan ayı başında gerçekleştirilir.
2. Yaz aylarında ağaç haziran ayında budanır.
3. Sonbaharda, prosedür Ekim ortasında yapılır.

Ekimden bir yıl sonra budama başlar. İşlemin kendisi aşağıdaki özelliklere sahiptir:

1. İlkbaharda ağacı 90–100 cm kısaltın, çok fazla dallanma varsa ana sıradan 2 dal uzunluğunun yarısına kadar kesin. Diğer sürgünleri, gövdenin yakınındaki tabanda bulunan halka şeklinde bir boncuk şeklinde kısaltın.
2. İkinci kademedeki dallar birbirinden 35–40 cm mesafede olmalıdır.
3. Döşeme seviyesi ayrıca sürgünlerin sayısına da bağlıdır. Ağaç çok dallıysa, 60 cm'den uzun yıllık dallar yarı yarıya ve zayıf dallı bir bitkide 2/3 oranında kısaltılır.
4. 40-60 cm uzunluğundaki sürgünler 1/3 oranında kesilir. Kısa dallar büyümeye bırakılır. Meyveli sürgünler budanmaz.
5. Yaz ve sonbaharda kuru ve hasarlı dallar çıkarılır. Düzeltmek için budama makası, bıçak veya eğe kullanabilirsiniz.

Odun budamak için pratik ipuçları - video

Kış için barınak

Kayısının kış için sarılması gerekiyor

Kayısının kış dönemi için hazırlanması gerekiyor. Bunu yapmak için aşağıdaki işlemleri yapmanız gerekir:

1. 1-2 m'lik bir yarıçap içinde gövdenin yakınında bir daire kazın ve yaprakları, humusu veya turbayı 10-20 cm kalınlığında bir tabakaya koyun.
2. Kök boynunu sıcaklık değişimlerinden korumak için birkaç kat çuval bezi ile sarın.
3. Kışın dallar rüzgardan zarar görebilir. Sonuç olarak, tomurcuklar çiçek açmayacak ve sürgünler ölecek. Bu tür sonuçları önlemek için, bitkinin etrafına, yüksekliği alt dalların büyümeye başladığı seviyeden biraz daha az olması gereken 4 mandal sürün.
4. Ağacın üzerine bir film çekip kayısıyı sarın, uçlarını mandallara bağlayın.
5. Filme ulaşması için gövdenin çevresine toprak bir duvar çizin. Bu, ağaç üzerinde rüzgarın bitki üzerindeki olumsuz etkilerini önleyecek bir tür başlık oluşturacaktır.

Ayrıca, haşereleri önlemek için kabuk badana ile kaplanır. Prosedür meyve verdikten sonraki sonbaharda yapılır. 0,5 kg kireci 10 litre suda seyreltin ve sapı ve iskelet dallarını bir boya fırçası ile beyazlatın.

Hastalıklar ve zararlılar

Tipik hastalıklar ve tedavi yöntemleri - tablo

Hastalıklar	Semptomlar	Savaşmanın yolları
Gri çürüklük (monolioz)	Kahverengiye dönen dalların renginin değiştirilmesi. Sakızın aktığı kabukta büyüme ve çatlakların görünümü. Meyvelerin çürümesi.	Decis (10 l su için 1 g, tüketim 3-4 l), Fufanon (10 l su için 10 ml, tüketim - ağaç başına 3-5 l) ile püskürtme.
Delik lekesi (clasterosporium hastalığı)	Çapı 3 mm'ye ulaşan kırmızı kenarlıklı açık kahverengi lekelerin ağacındaki görünüm. Yapraklarda delikler oluşur. Meyveler, sürgünler ve tomurcuklar çökük, artan lekelerle kaplıdır. Akan sakız ile büyümelerin görünümü.	% 1 Bordo sıvısı ile işlem (100 g kireç, 10 litre su için 100 g bakır sülfat, üç yıla kadar bir bitki için tüketim - meyve veren bir ağaç için 2 litre çözelti - 10 litre).
Kahverengi nokta (nomoniosis)	Yaprak plakalarında sarı-kahverengi lekelerin görülmesi, yapraklardan kıvrılması ve ölmesi. Meyvenin şeklinin değişmesi, erken dökülmesi.	Bordo sıvısı ile işlem (10 litre su başına 100 g, tüketim - 2-3 litre). İlaçlama, çiçek açtıktan sonra, hasattan 3 hafta önce tomurcuk kırıldığında yapılır.

Fotoğraftaki ana kayısı hastalıkları türleri

Gri çürük bitkileri yok eder

Delik tespiti verimi düşürür

Kahverengi nokta erken meyve düşüşüne neden olur

Tipik zararlılar ve kontrol önlemleri - tablo

Zararlılar	İşaretler	Kontrol yöntemleri
Sarı testere sineği	Kelebek 5 mm uzunluğundadır. Tırtıllar 9 mm boyutundadır. Tomurcuklarda ve tomurcuklarda yumurtlama.	Karbofos ile hasattan 30 gün önce işleme (10 litre su için 60 g, tüketim - ağaç başına 2-10 litre).
Doğu güvesi	Açıklığı 15 mm'ye ulaşan gri kanatlı bir kelebek. Tırtıllar kırmızı ve kahverengi başlı. Uzunlukları 1.3 cm'dir. Sürgünlerde ve yaprakların dışında yumurtlama.	Karbofos ile talimatlara göre püskürtme.
Erik yaprak biti	Sürgünlerin ve yaprakların üst kısmının deformasyonu.	% 0.2 Fazalol çözeltisi ile püskürtme.
Kemirgenler (sıçanlar, fareler, tavşanlar)	Korteksin bütünlüğünün ihlali.	Fırtına hazırlığının 3-4 briketinin ağacın yanına yerleştirilmesi. Gövde ve alt dalları kalın kağıtla bağlamak. Ağacın kil ve sığırkuyruğu karışımı ile kaplanması, 1 yemek kaşığı ilavesiyle eşit parçalar halinde birleştirilir. l. Karbolik asit. Sandıkların badanalanması.

Fotoğraftaki çeşitliliğin karakteristiği zararlılar

Yabani tavşanlar kayısı kabuğunu kemirir

Erik yaprak bitleri meyve ağaçlarının arasından geçer

Sarı testere sineği yaprakları yer, verimi düşürür

Hasat

Kırmızı yanaklı mükemmel bir şekilde saklanır ve taşınır

Krasnoshekiy çeşidinin meyveleri Temmuz ayının ikinci on yılında olgunlaşır. Bir ağaçtan yaklaşık 70 kg ürün hasat edebilirsiniz. Ağaç mevsim boyunca 2-3 kez meyve verir. Her bir meyvenin ağırlığı 35 ila 50 gr arasındadır. Ağaç sallamak onlara zarar verebileceğinden meyvelerin elle toplanması önerilir.

Ürünü karton kutularda veya tahta kutularda saklayın. Kayısılar 0 ° C'de ve% 90 nemde muhafaza edilmelidir. Meyveler 6-8 gün saklanabilir. Kompostolar, reçeller, konserveler, konserveler, kurutmalar, pişirme için dolgu olarak kullanılırlar. Ayrıca taze kayısı da yenir.

Bahçıvanlar yorumları

Elol

https://indasad.ru/forum/2-plodoviy-sad/2150-vyrashchivanie-abrikosa?start=10

Nadine

https://www.tomat-pomidor.com/newforum/index.php?topic=51.0

maqari w

https://www.forumhouse.ru/threads/1322/page-5

Kayısı çeşitleri Krasnoshekiy toprağa iddiasız, kurak bölgelerde yetişebilir. Ancak yüksek verim elde etmek için ağacın beslenmesi, zamanında sulanması ve budanması gerekir. Meyveler sadece kendi tüketimi için değil, satış için de kullanılabilir. Bu kayısılar taşıma sonucunda lezzetini ve görünümünü kaybetmez.