Armut Balı: çeşitliliğin Tanımı Ve özellikleri, Avantajları Ve Dezavantajları, Dikim Ve Bakım özellikleri + Fotoğraflar Ve Incelemeler

2024 Yazar: Bailey Albertson | [email protected]. Son düzenleme: 2024-01-17 22:44

Armut Balı - sadece tatlı değil, aynı zamanda çok büyük

Hem yeni başlayanlar hem de deneyimli bahçıvanlar, bir armut seçerken, genellikle mevcut çeşitlerin bolluğunu görerek kendilerini bir ikilemde bulurlar. Seçim zor - sonuçta, armutun hem verimli hem de iddiasız ve en önemlisi - lezzetli olmasını istiyorum. Rusya'nın merkezindeki bahçıvanlar için, tüm bu özelliklere sahip olan Bal armudu çok uygundur.

İçerik

• 1 Bal çeşidi armutun tanımı
• 2 Avantajlar ve dezavantajlar

• 3 İniş kuralları

  • 3.1 Fotoğraf Galerisi: Bal Armut Tozlayıcıları
  • 3.2 İniş prosedürü
  • 3.3 Video: armut fide dikimi

• 4 Bakım

  • 4.1 Sulama
  • 4.2 Budama ve taç oluşumu için kurallar
  • 4.3 Video: armut budama
  • 4.4 Özel bakım teknikleri
  • 4.5 Gübreler ve uygulama oranları
  • 4.6 Kışa hazırlık
  • 4.7 Video: Genç Ağaçları Kışa Hazırlamak

• 5 Zararlılar ve hastalıklar, bunlarla baş etme yöntemleri

  • 5.1 Tablo: armut hastalıkları ve tedavisi
  • 5.2 Tablo: zararlılar ve kontrol
  • 5.3 Fotoğraf galerisi: armut hastalıklarını ve zararlılarını tanımayı öğrenmek
• 6 Meyvelerin toplanması, depolanması ve kullanılması
• 7 yorumlar

Bal çeşidi armutun tanımı

Ballı Armut, sonbaharın sonundaki bir çeşittir. Başka bir adı olan Kırım Medovaya'nın onuruna Kırım Deney İstasyonunda başlatıldı.

Ağaç orta büyüklükte olup, ters piramidal bir şekle sahip çok yoğun olmayan bir taç ile. Meyve yumurtalıkları genellikle elebaşı ve meyve dallarında görülür.

Bal Armutunun dalları tam anlamıyla büyük meyvelerle doludur.

Meyveler çok büyüktür - ortalama ağırlık 300-340 gr'dır, ancak tek tek armutlar 500 gr'a kadar büyür. Yüzey engebeli ve hafif nervürlü, ince ve kuru bir cilde sahiptir. Kahverengimsi (pas benzeri) bir allık ile yeşilimsi sarı renkli.

Meyve eti beyaz, kremsi bir gölge, yumuşak ve sulu, hafif bir ekşilik ve fark edilir yağlılık ile çok hoş bir tatlı tada sahiptir. Aroma belirgindir. Meyveler oldukça fazla şeker içerir - yaklaşık% 10,1 ve çok miktarda C vitamini (100 g'da 5,9 mg). Bu armutun insan vücudunun bulaşıcı hastalıklara karşı bağışıklığını arttırdığına inanılıyor.

Büyük armutlar ılık güneş ışığı ile parlıyor

Bal sütunlu çeşitleri. Bu armutun ağaçları 2 m yüksekliğe kadar olup, gövdeye sıkıca bastırılmış dalları olan dalsız düz bir gövdeyi temsil ederler. Meyveler ovaldir, turuncu allık ile sarı, 400 g ağırlığa kadar, çok tatlı ("bal" tadı), eriyen beyaz etli. Sık olmalarından dolayı 1 m aralıklarla dikilebilen bu ağaçlar 5 çeşit Sütunlu Bal vardır. Olgunlaşma tarihleri farklıdır - yaz sonundan kışın.

Sütunlu armut, kompakt boyutu nedeniyle fazla yer gerektirmez

Orta Rusya'ya ek olarak Medovaya, Kuzey Kafkasya bölgesi ve Moskova bölgesinde yetişmeye uygundur.

Avantajlar ve dezavantajlar

Avantajlar:

• meyve vermeye erken giriş (3-5 yıl);
• yüksek ve düzenli verim (ağaç başına 80–100 kg);
• arttırılmış donma direnci (bağlamayı tolere -25 … -28 sıcaklıklar ^® С) ve yay donlarından çiçek direnci;
• çevresel koşullara iddiasızlık;
• hastalıklara karşı artan direnç, örneğin monilyoz ve clasterosporium;
• meyvelerin tadı güzeldir, kalitelerini korur ve nakliyeye dayanıklıdır.

Dezavantajları:

• çok sayıda yumurtalık içeren bazı meyvelerin homojen olmaması;
• bir ağacın zayıflaması ve büyük verimlerle kışa dayanıklılığında azalma;
• soğuk bölgelerde yetişmeye uygun değildir.

İniş kuralları

Çoğu armut gibi, Bal da sadece kısmen kendi kendine verimlidir. Bu nedenle, iyi bir hasat sağlamak için, aynı çiçeklenme dönemlerine sahip tozlaşan armutlar, örneğin Mucize, Tavricheskaya, Bere Ardanpon veya Bere Bosk gibi yakınlara dikilmelidir.

Fotoğraf Galerisi: Bal Armut Tozlayıcıları

Çeşit Chudesnitsa

Çeşit Tavricheskaya

Bere Ardanpon çeşidi

Bere Bosk çeşidi

Armut ağacını daha sonra yeniden dikmek zorunda kalmamak için dikin. İniş sahası sıcak, güneşli ve soğuk rüzgarlardan korunaklı olmalıdır.

Satın alınan bir fideyi taşırken, kök sistemini ambalajla korumayı ve mevcut yaprakları da çıkarmayı unutmayın. Kapalı kök sistemli veya kapta bir fide satın aldıysanız, yaprakları koparmanıza gerek yoktur.

Taşıma sırasında kurumuş olan fideler, canlılıklarını geri kazanmak için 1-2 gün boyunca gövdenin yarısına kadar suya daldırılmalıdır. Dikimden önce köklerin ve dalların durumunu kontrol edin, hasar bulunursa sağlıklı dokuya kesin.

Bitişik iki ağaç arasındaki mesafe 4–5 m (minimum 3 m) olmalıdır. Daha küçük aralıklarla (1–1,5 m), sadece sütunlu çeşitler ekilebilir.

Sonbaharda ekim yaparken tarihlere geç kalmamalısınız. Fidenin kök sistemi, ilk don başlamadan önce kök salması için zamana sahip olmalıdır. İlkbaharda ekecek olsanız bile sonbaharda 0,8 m derinliğe (alçak arazilerde 0,3–0,4 m) ve 1–1,5 m genişliğe kadar bir çukur kazın.

Armut dikmek için bir çukur önceden kazılır

Çukur hazırlanırken, çim tabakası bir taraftan, toprak alt tabakalardan diğerine atılmalıdır. Çukurun tabanı 20 cm derinliğe kadar gevşetilir, ardından merkeze 1.5 m uzunluğunda bir dikim direği çakılır ve çukur gübre ile doldurulur.

• Çukuru ekimden çok önce doldurursanız, taze gübre haricinde 3-4 kova miktarında kompost veya humus gibi her türlü organik gübre kullanabilirsiniz.
• Bunun yerine, toprağın fiziksel özelliklerini iyileştirmek için çürümüş gübre (25–30 kg) veya düşük turba kompostu (25–50 kova) kullanılabilir. Organiklere mineral gübreler eklemek gerekir. Azot içeren (60-110 g) büyüme süreçlerini artıracak ve süperfosfat (900-1000 g) ve potasyum sülfat (250-300 g) fidenin doğru gelişimine katkıda bulunacak ve kışa dayanıklılığını artıracaktır.
• Asitli toprağa ekilirken, süperfosfatın fosfat kayası ile 1: 2 oranında karıştırılması ve 2 kg karışım ilave edilmesi tavsiye edilir. Satın alınan potas gübrelerini normal külle (0,8-1 kg) değiştirmek ve kireçle (1: 1) karıştırmak daha iyidir.

Asitliği normalleştirmek için asidik topraklara 0,25–0,3 kg kireç veya 0,7–0,9 kg ezilmiş dolomit ekleyin. Kumlu olanlara sadece magnezyum içeren dolomit veya dolomitize kireç eklenebilir.

Deliği hazırlanan karışımla hacmin 2 / 3'ü kadar doldurduktan sonra, gübreyi bir toprak tabakası ile serpin ve elde edilen höyüğü hafifçe sıkıştırın.

Daha fazla gelişmesi, fidenin doğru ekimine bağlıdır.

İniş sırası

1. Fidenin kök sistemini bir kil püresine batırın.
2. Fideyi toprak höyüğündeki bir deliğe yerleştirin, köklerini açın.
3. Fideyi tutun ve hafifçe sallayın, kökleri toprakla eşit şekilde örtün ve sıkıştırın.
4. Bir çiviye bir ağaç bağlayın. Bir sulama deliği oluşturun ve ilk sulamayı sağlayın (20–30 L su).
5. Toprağın oturmasını bekleyin ve fideyi sıkıca direğe yeniden bağlayın.

Video: armut fide dikimi

Bakım

Doğru bakım, sağlıklı bir bitkinin garantisidir.

Sulama

Armut aşırı nemi sevmese de, toprak nemini sabit bir seviyede tutmak için zamanında sulamaya ihtiyacı vardır. Mevsim boyunca armutun ağaç başına 3-5 kova olmak üzere 4-5 sulama alması gerekir. Kuru havalarda toprak kurudukça su. Dikimden sonraki ilk 2-3 yıldaki genç ağaçların daha sık neme ihtiyacı vardır (ilk yıl - haftada bir).

Su, ağacın etrafındaki dairesel oluklara veya geçici sığ (yaklaşık 15 cm derinliğinde) oluklara verilir. Serpme yöntemi armutta işe yarar. Sanayi bahçelerinde damla sulama kullanılmaktadır.

Damla sulama, armutları sulamak için popüler ve ekonomik bir yöntemdir

Tacı budama ve oluşturma kuralları

Meyve ağaçlarına bakarken en önemli işlemlerden biri budama - sıhhi tesisat, şekillendirme ve inceltmedir.

Budama, taç havalandırmasını ve aydınlatmayı iyileştirerek verimi artırır. Prosedür erken ilkbahar veya sonbaharda, yani büyüme mevsiminin sona ermesinden önce veya sonra yapılmalıdır. Bazen gerekirse yazın sıhhi budama yapılır.

Bir armut ağacının tepesinin pratikte şekillendirilmesine gerek yoktur. İstenirse, ağaç serbest bir palmet veya seyrek katmanlı bir yöntem şeklinde oluşturulur.

Sınırlı alana sahip bahçeler için palmet şekillendirme önerilir.

1. Bu taç şekli için sıra boyunca 8-12 iskelet dalı seçin. Oluşturulan ağacın yüksekliği 2 ila 4 m, taç genişliği 1,5-3 m'dir.
2. Alt dalların eğim açılarının 45–55 ° ve diğerlerinin tümü için - 60–80 ° arasında tutulması önerilir. İskelet dallarında büyüyen sürgünlerin bükülmesine gerek yoktur, sadece aralarındaki aralık 15-30 cm olacak şekilde inceltmeniz gerekir.
3. Merkez kılavuzu her bahar üst iskelet dalının tabanından 45–70 cm uzakta kısaltın. Fazla büyüyen tüm dallar ve dikey sürgünler bir halka şeklinde kesilmelidir.

Birkaç yıl boyunca bakımı kolay bir palmet tacı oluşturabilirsiniz.

Seyrek katmanlı bir taç oluşturmak için, en güçlü dallardan 4-5'ini seçmeniz ve diğer tüm sürgünleri bir halka şeklinde kesmeniz gerekir. Aynı şekilde gelecek yıl ilkbaharda bir sonraki katman oluşturulur, fazla çalılar çıkarılır ve güçlü sürgünler uzunluklarının 1 / 4'ü kadar kısaltılır.

Video: armut budama

Özel bakım teknikleri

Bazen, normal bakım tekniklerine ek olarak, armutun özel yardıma ihtiyacı vardır. Örneğin, ağaç meyve verme başlangıcında geç kalıyorsa, sürgünleri bükerek veya dalları iç içe geçirerek bu konumu düzeltebilirsiniz. Yatay dallar daha az yoğun büyüdüğünden ve daha hızlı meyve vermeye başladığından, sürgünleri yatay konuma getirmek için bükmek gerekir.

Dalların birbirine geçmesi, uzunluklarını zayıflatmaya ve tomurcukların verimliliğini artırmaya yardımcı olur. Sürgünlerin ikili olarak birbirine geçmesi, tepelerini neredeyse yatay veya sarkık bir konuma getirir. Prosedür herhangi bir zamanda gerçekleştirilebilir.

Dalların birbirine geçmesi böbreklerin verimini artırmaya yardımcı olur

Gövdeyi kalınlaştırmak için karık, yani kabuğun uzunlamasına kesilmesi kullanılır. Böyle bir işlem, gövde ve dalların aktif kalınlaşmasının başladığı kambiyumun aktivitesini harekete geçirir. Bazı ekstrem durumlarda (genç bir ağaçtan çok erken sürgünlerin alınması, gövdeye zehirli maddelerin yutulması, donma ve yanmalar), kabuk sertleşebilir ve dallar kalınlaşmayı durdurabilir. Bu durumda karık, kambiyumun normal işleyişini geri yükler. Kesikler ahşaba zarar vermeden kambiyal tabakaya yapılmalıdır, bıçak bıçağı tahta blok durdurucuda sabitlenmelidir. Ayrıca bu yöntem, kabuğun çeşitli nedenlerden dolayı çatlamasını önlemeye yardımcı olacaktır.

Karık, gövde hacminin artmasına yardımcı olur

Gübreler ve uygulama oranları

Gübrelerin gövde çemberinin boşluğuna uygulanması gelenekseldir. Bu nispeten küçük bir alandır (tipik daire çapı 2–3 m'dir), bu nedenle nispeten büyük dozlarda gübre gereklidir. Aynı zamanda ağaç olgunlaştıkça gerekli gübre miktarının değiştiğine de dikkat etmeniz gerekir.

1 ağaç başına yaklaşık döllenme oranları:

• gübre veya 10 ila 40 kg / yıl kompost;
• % 33 amonyum nitrat - 60-270 g / yıl;
• % 20 süperfosfat - 150-300 gr,% 60 potasyum klorür - 90-200 gr / yıl.

Normun alt sınırı genç ağaçlar (4-5 yaşına kadar) için, üst sınır - 20 yaşın üzerindeki ağaçlar için geçerlidir.

Ağacın normal gelişimi için hem organik hem de mineral gübrelere ihtiyaç vardır. En kolay bulunan organik gübreler humus, turba, gübre ve kuş dışkılarıdır.

• Mullein ile üst pansuman da iyidir. 1/3 gübre karışımının 2/3 su ile 1-2 hafta fermente edilmesiyle hazırlanır. Bitmiş karışım, eklemeden önce 2–3 kez seyreltilmelidir.
• Ayrıca, seyreltilmiş bulamaç ile ağaçlar besler (Norm 1m başına 1.5-2 litre ^{arasında 2} istenirse süperfosfat eklendiği, gövde bir daire üstünde) (200 gr bulamaç 10 litre için yeterli).

Turba organik bir gübre olarak kullanıldığında, 2 parça bulamacın 1 kısım kuru turbaya eklenmesiyle turba kompostuna dönüştürmek daha iyidir. Arka bahçedeki organik atıklardan da mükemmel kompost yapılabilir. Atık (yabani otlar, üstler, leş, yiyecek artıkları, vb.) Yığınlara veya hendeklere serilir, bulamaç veya kümes hayvanı gübre solüsyonu ile nemlendirilir ve 8-10 cm'lik bir toprak veya turba tabakası ile kaplanır. Kütle, yaz aylarında kompost haline getirilir (eğer iğneler veya talaşlar gibi ayrıştırılması zor malzemeler dönüştürülürse, işlem 2 yıla kadar sürecektir). Atık, çürük kokusu olmayan gevşek, koyu bir kütle haline geldiğinde, kompost hazır kabul edilir. Elenmiş ve toprağa getirilmiştir.

Kompostun yapımı ve kullanımı kolaydır ve iyi sonuçlar verir

Üst pansuman toprağa uygulanamaz, ancak püskürtme şeklinde verilir (yaprak pansuman). Ağaçlara hızlı bir şekilde besin sağladıkları için genellikle iyi çalışırlar. Tek tehlike yaprakların yakılma olasılığıdır. Bu nedenle, püskürtmeden önce gübre çözeltisinin bireysel sürgünler üzerindeki etkisini kontrol edin. Yapraktan pansuman şeklindeki armut ağaçlarına genellikle azotlu gübreler verilir - ilkbaharda% 0.1-0.2 üre çözeltisi ve yaz-sonbahar döneminde% 0.3. Armutun kışa dayanıklılığındaki artış, Ağustos ayının son on yılında veya Eylül ayının ilk on yılında, potasyum sülfat (28-30 g / l) veya süperfosfat (35-50 g / l) çözeltileri ile yaprak beslenmesiyle kolaylaştırılır. İşlem kuru havada yapılıyorsa, yapraklarda yanıklara neden olmamak için bu solüsyonların konsantrasyonu azaltılmalıdır. Yapraktan pansuman sabah veya akşam yapılır.

Kışa hazırlık

Bal armutunun donma direnci oldukça yüksek olduğundan, onu yanıklardan ve kışlama zararlılarından korumak ve ayrıca gövdeyi delici malzemelerle bağlayarak kemirgenlerden korumak için kireç badana haricinde kış için özel bir hazırlık gerektirmez..

Video: genç ağaçları kışa hazırlama

Zararlılar ve hastalıklar, onlarla baş etme yöntemleri

Medovaya, örneğin monilyoz gibi bazı hastalıklara karşı oldukça dirençli olmasına rağmen. Ancak bu armutu yetiştirirken dikkat edilmesi gereken başka hastalıklar da var.

En tehlikeli armut hastalıklarından biri, zamanında önlem alınmadığı takdirde ağacın ölümüne yol açabilecek siyah kanserdir.

Genç ağaçlar için, erken yaprak dökülmesine neden olan kahverengi yaprak lekesi veya filostiktoz tehlikelidir.

Tablo: armut hastalıkları ve tedavisi

İsim	Hastalığın tezahürü	Önleme ve tedavi
Siyah kanser	Kahverengimsi kahverengi lekeler, gövde ve dalların kabuğunda, bazen kiraz renginde, daha sonra koyulaşan ve hafifçe bastırılmış olarak görülür. Siyah tüberkülleri olan daireler, enfeksiyon bölgesi çevresinde belirir.	Budama etkilenmiş odun ve bir bakır sülfat çözeltisi ile dezenfekte yaraları. Benomil fungisit ile budama sonrası ağaçların tedavisi. Sonbaharda, yapraklar düştükten sonra veya ilkbaharın başlarında - tomurcuk kırılmadan önce, demir sülfat (% 3-4 çözelti) ile püskürtme
Filostiktoz veya kahverengi yaprak lekesi	Haziran ayında, üzerinde siyah spor pedlerinin büyüdüğü birçok küçük kahverengi lekenin yapraklarında görünüm.	Sonbahar toprak kazma. Enfekte yaprakları toplamak ve yakmak. Erken ilkbaharda Nitrofen çözeltisi (% 3) ile püskürtme. Yaz aylarında Bordeaux sıvısı (% 1) veya benzerleri ile muamele yapın ve ardından gerekirse her 12-15 günde bir tekrarlayın.

Hastalıklara en dirençli olan herhangi bir ağaç, zararlı böceklerden, örneğin pullu böceklerden, yaprak bitlerinden, alıç tırtıllarından etkilenebilir.

Tablo: zararlılar ve kontrol

İsim	Haşere tezahürü	Kontrol önlemleri
Kalkan	Koyu renkli özün güçlü basınç altında salındığı kırmızımsı kahverengi tüberküllerin gövde, ana dalları ve sürgünlerinde görünüm. Etkilenen dalların kurutulması.	Kışlık ölçekli böceklerden gövdelerin ve iskelet dallarının mekanik olarak kazınması. Erken ilkbahar (Mart), 1 kg kireç başına 100 g bakır sülfat ilavesiyle kireç badana. Talstar veya Clipper ile büyüme mevsimi boyunca iki kez püskürtme.
Yaprak biti	Yapraklar bir tüpe kıvrılır, saplar ve saplar deforme olur, ciddi hasarla genç sürgünler kurumaya başlar. Bitkinin etkilenen kısımları bir böcek tabakasıyla kaplıdır.	Yabancı otların gövde çemberinden çıkarılması. Karıncalarla savaşmak. Büyüme mevsimi boyunca (% 0,2 çözelti) Fitoverm ile gerektiğinde 1 ila 3 işlemden püskürtme Büyüme mevsimi boyunca (% 0.6 çözelti) Acarin ile bir kez püskürtme.
Alıç	Alıç kelebeğinin tırtılları yaprakları yerler, kışlamak için örümcek ağlarıyla tutturulmuş yapraklardan yuvalar yaparlar.	Büyüme mevsimi boyunca lepidocide (BA-3000) ile 7-8 gün ara ile her haşere oluşumuna karşı ilaçlama. Tüketim 1 ağaç başına 2–5 litre, 10 litre suya 20–30 gr. Bitoxi-Bacillin Gerektiğinde her 7-8 günde bir büyüme mevsimi boyunca (çiçeklenme dönemi hariç) 60–80 g / 10 l su.

Fotoğraf galerisi: armut hastalıklarını ve zararlılarını tanımayı öğrenmek

Kın, sürgünlerdeki suları emerek kurumasına neden olur.

Yaprak bitleri yaprakları ve genç sürgünleri enfekte eder

Alıç tırtılları yapraklara aktif olarak zarar verir

Filostiktoz, olgun ağaçlarda nadirdir, ancak fideler için tehlikelidir.

Siyah kanser, bir ağacın ölümüne yol açan tehlikeli bir hastalıktır

Meyvelerin toplanması, depolanması ve kullanılması

Hasat olgunluğu Eylül ayı ortasında gerçekleşir. Olgun armutlar dallara sıkıca tutturulmuştur. Toplandıktan hemen sonra olgunlaşmadan tüketilebilir.

Sapını kırmamak ve cilde zarar vermemek için meyveyi dikkatlice çıkarın. Meyveyi kendinize doğru çekmeyin, sapıyla birlikte dalından koparın. Hasat edilen meyveleri güneşte bırakmayınız.

Bal meyveleri bakımlıdır. Solucan delikleri ve hasarı olmayan, bütün saplı meyveleri sadece bütün olarak seçin. Bunları tahta kasalara koyun, talaş serpin veya saman veya kağıtla sandviç yapın. Kutuları 1-3 ^o C sabit sıcaklıkta serin bir odada saklayın. Bu şekilde armutları 1,5-2 ay saklayabilirsiniz. Armutlar ocak ayına kadar buzdolabında kalacak.

Bal Armutunun meyveleri nakliyeyi mükemmel şekilde tolere eder

Armut, hem taze tüketim hem de reçel, komposto, marmelat, patates püresi, meyve suları, şarap ve çeşitli tatlılar yapmak için iyidir.

Bal armutları sadece taze değil, aynı zamanda boşluklarda da iyidir

Yorumlar

Armut Balı, çok lezzetli armutların istikrarlı veriminin yanı sıra iddiasızlığı ve kışa dayanıklılığı ile sahibini memnun edecektir. Ek olarak, küçük arazilerin sahipleri için, bu çeşidin sütunlu çeşitliliği iyi bir çözüm olacaktır.