Sovyetler Birliği'nde Mezuniyetler Nasıldı: Bir Dizi Fotoğraf

2024 Yazar: Bailey Albertson | [email protected]. Son düzenleme: 2023-12-17 13:06

SSCB'de mezuniyet: eski resimler ne anlatabilir?

Mezuniyet resimlerinize (sizin ve ailenizin) ne kadar uzun süre bakarsanız, o kadar ilginç olurlar. Sadece insanları - öğretmenleri, sınıf arkadaşları değil, aynı zamanda çeşitli günlük ayrıntıları - nasıl yaşadıklarını, nasıl giyindiklerini, mezuniyet için ne kadar harcayabileceklerini hatırlıyorum. Akla farklı sorular geliyor - neden bu fotoğraflarda öğretmenler emeklilik yaşının çok ötesinde - bir şekilde daha önce yaşlılığa kadar çalıştılar? Ya da balo fotoğraflarında neden çok az erkek var? Neden bütün kızlar aynı sandalet giyiyor ama elbiseleri farklı?

İçerik

• 1 Okul yılları harikadır: Sovyetler Birliği'nde nasıldı

  • 1.1 1920'ler
  • 1.2 1930'lar
  • 1.3 1940'lar
  • 1.4 1950'ler
  • 1.5 1960'lar
  • 1.6 1970'ler
  • 1.7 1980'ler
  • 1.8 1990'lar

Okul yılları harika: Sovyetler Birliği'nde nasıldı

Sovyetler Birliği, mezuniyet kutlaması geleneğini Rus İmparatorluğu'ndan miras aldı. Sadece etkinliğin formatı değişti - toplar yerine akşamlar tanıtıldı.

1920'ler

1920'lerden kalma fotoğraflar, liseden mezun olan kız ve erkek çocukların bir arada olduğu ilk resimlerdir. Devrimden önce eğitim ayrıydı. Ve bilim herkese açık değildi. Sovyetler sayesinde, işçileri okullara almaya başladılar - sınıfların doluluğu hemen önemli ölçüde arttı.

Mezuniyet töreni ciddi bir atmosferde yapıldı, ancak bu etkinliğin görevi tamamen eğiticiydi. Geceye Sovyetler Birliği Komünist Partisi'nden temsilciler katıldı - mezunlara yetişkinliğe geçme talimatı verenler onlardı ve sonra gençlere sertifika verildi. Karşılaştırma için: devrimden önce balo aynı zamanda bir gelindi. Tüm spor salonları yıllarında ayrı ayrı okuyan (kurallar bunlardı) gençler ve kızlar, sonunda birbirlerini tanıyıp iletişim kurabiliyorlardı. Balo sırasında ebeveynler, oğullarını (kızlarını) kimin karlı bir parti yapabileceğini görmek için yakından baktılar.

1920'lerde mezuniyet kutlaması geleneği daha yeni başlıyordu: toplar çoktan iptal edilmişti ve yeni format henüz şekillenmemişti

1930'lar

Resimler tamamen yetişkin insanları gösteriyor. Birçoğu gündüz okula gitmedi, ancak akşam okuluna gitti, çalışma ile fabrikadaki işi birleştirdi. Fotoğrafta, üniformalı, ciddi yüzleri olan mezunlar - henüz bitmiş olan çocukluk hakkında hiçbir şeye benzemiyor (birkaç güzel kız gülümsemesi dışında). Önde bir çalışma hayatı ve ülkenizin iyiliği için çalışmaktır.

Mezuniyet, sertifikaların sunulduğu ve sıklıkla - devrim savaşçılarının mezarlarına çiçek bırakmanın resmi bir töreniydi.

Mezuniyet fotoğrafının arka planında - Sovyet liderlerinin portreleri, herhangi bir ciddi olayda görünmez bir şekilde hazırdılar.

1940'lar

1941 mezunları 21-22 Haziran gecesi okula veda ettiler. Fotoğraf savaşın arifesinde çekildi. Şafakta, çok güzel ve genç onlar cepheye, fabrikalara, hastanelere gidecekler.

1941 mezunları mühendis ve doktor olarak eğitilebilirdi, ancak savaş kendi yolunda karar verdi

Daha genç olanlar okuldan mezun oldular ve zorluklara rağmen balo gecesini özel kılmayı başardılar - giyindiler, tanıştılar, sertifika aldılar ve ertesi gün de savaşa girdiler.

1941 mezuniyet fotoğrafı savaşın arifesinde çekildi, sertifikalar daha sonra 21 Haziran'da sunuldu.

Savaş sonrası yıllarda tatil için zaman yoktu, sadece sertifika aldılar.

Savaş sırasında ve savaştan hemen sonra, 1940'ların sonlarında balo kutlanmadı, ancak bir fotoğraf çekildi.

1950'ler

Savaş sonrası yıllarda mezuniyet dersleri cephedeki askerlerle fotoğraflanıyor. Artık kendileri ve eve dönmeyen adam için çalışmak ve çalışmak zorunda olduklarını biliyorlardı ve hatırladılar. Aynı zamanda zor bir kaderi de vardı - ülkeyi yeniden inşa etmek, ekonomiyi yeniden kurmak.

Savaş sonrası dersler küçüktü

1950'lerde mezuniyet henüz süslenmemişti, bu gelenek daha sonra 1960'larda geldi.

1950'lerin mezunlarının tatil akşamları yoktu, savaştan sonra çok az zaman geçti

Ama bir müzisyen varsa toplayıp şarkılar söylerlerdi.

1950'lerde balolar ilk kez bir tatile benzemeye başladı: kızlar giyinmiş, erkekler müzikle geldi - bir akordeon ya da gitar

1960'lar

1960'ların kız mezunları moda hakkında düşünmeye başladı. Açık renkler, tam oturacak şekilde kesilmiş, topuklu ayakkabılar - ve şimdi bir lise öğrencisi akşamın dekorasyonu ve mezuniyet fotoğrafı oluyor.

1960'larda mezuniyet sadece bir mezuniyet töreni değildi, aynı zamanda resmi olmayan bir bölüm de vardı - tüm sınıfla bir yürüyüş

Bu arada elbiseler, hem o zaman hem de sonra stüdyoya ödeme yapmamak için kendi başlarına dikildi.

1960'ların kızları balolarında giyinmeye çalıştılar: elbiseler diktiler, saçlarını o zamanki moda olan babette'e koydular.

Sadece vinyetlerdeki tören fotoğrafları değil, aynı zamanda dans eden mezunların görüntüleri de hayatta kaldı. Bazen bir çift kızdı, savaştan sonra çok az erkek vardı.

1960'larda yüksek topuklu ayakkabılar giyilmezdi ve kızlar saatlerce süren kutlamalardan sonra o kadar yorgun değildi.

1970'ler

1970'lerin balosundan çok sıradan fotoğraflar kurtuldu. Örneğin bir ziyafetten: O zamanlar hep birlikte spor salonunda oturuyorduk - mezunlar, öğretmenler, ebeveynler. Ya da bir okul grubunun performansıyla - bu tür insanlar daha sonra hemen hemen her okulda toplandı ve mezuniyet partisinde zorunlu olarak misafirlerin önünde performans sergiledi.

Spor salonunda öğretmenler, ebeveynler ve mezunlar için ortak bir masa vardı

Mezuniyette, korkutucu öğrencilerden toplanan VIA, genellikle performans sergiledi.

Okul topluluklarının solistleri kızların favorisiydi

1970'lerdeki kızlar yavaş yavaş modacı oldu.

1970'lerin fotoğrafında, mezunlar açıkça daha özgür hissediyorlar - poz veriyorlar, gülüyorlar, bir skeç gibi donmuş pozlar yok

1980'ler

Mezuniyet arifesinde, büyük talep gören şehir mağazasına bir parti ithal ayakkabı getirilebilirdi. Ayakkabıların aynı olduğundan kimse utanmadı - keşke iyi görünselerdi. Ancak kızların hiçbirinin benzer elbiseleri yok - hepsi kendi kendilerini dikti, hazır bir model satın almaktan daha kolaydı.

Fotoğraftaki öğretmen emeklilik yaşında ve bu normal - o zaman çoğu çalıştı ve emekli oldu, okulu düşündükleri "aileyi" terk etmek istemedi

1980'lerin mezuniyet fotoğraflarının bir başka özelliği: üzerlerinde çok az erkek var. Ancak o zamana kadar savaş sonrası nesil çoktan büyümüştü. Mesele şu ki, çocuklar 8. sınıftan sonra meslek sahibi olmak için ayrıldı. Bir teknik okulda okudular, sonra orduya gittiler ve sonra çalışmaya ya da üniversiteye gitmeye karar verdiler. Servisten "biçmek" utanç vericiydi.

Balo elbiseleri bir desene göre sadece farklı kumaşlardan dikilebilir

Elbiselerin stilleri çok farklıydı.

Balonun resmi olmayan kısmı dansla başladı ve şehrin dışında bir yerde şafakla sona erdi.

Şehirde, bazıları köyde - diğerleri. Hatta bazıları beyaz önlüklü okul üniformaları ile geldi.

Moskova mezunları illerden farklıydı, moda trendlerine ilk tepki verenler onlardı

1980'lerde elbiseler yerini takım elbiselere bıraktı.

1980'lerde, mutlaka elbiselerle baloya gelmediler - Burda'dan gelen desenleri kullanarak kendilerini dikmeye başladılar.

1990'lar

Mezuniyet fotoğraflarındaki adamlar 10-15 yıl önceki gibi değişmemiş ve aynı kalmıştır. Ama kızlar bir şekilde daha olgun görünmeye başladı. Parlak makyaj, karmaşık saç modelleri. Elbiseler hala basit ama eldiven giyiyorlar. Mezuniyet balolarını tekrar saymanın zamanı gelmedi mi?

1990'larda balo elbiseleri için yeni bir moda oluşmaya başladı.

Sovyet okullarının mezunları geleneklerinin çoğunu şimdiki mezunlara aktarmışlardır. Biri sadece iletemedi - bu tatille olan ilişki. Geleceğe güveniyorlardı ve ders çalışmak ve çalışmak için neredeyse yetişkin bir tavrı vardı. Hayatın sadece bir aşamasının bittiğini ve yarın yenisinin başlayacağını biliyorlardı ve bu yetişkin yaşamda her şey kabul, çalışma ve maaşla net ve kesindir. Ve şu anki mezunun kafasında sadece cevaplanmamış sorular var ve gelecek için korku var. Elbette hepsi değil, çoğu. Bu yüzden balo gecesi kendilerini unutmaya, tam anlamıyla çıkmaya ve yarın birçok yetişkin problemini kendilerinin çözmesi gerekeceğini düşünmemeye çalışıyorlar.